ادای احترام برای دیو کینگ، یکی از بنیانگذاران «فراموش نشدنی» Shedkm

جاناتان فالکینگهام، اوربان اسپلش و شیدکم

من، همراه با بسیاری از همکاران در این حرفه، عمیقاً از درگذشت دیو ناراحت هستم. دیو معلم اصلی من در دانشگاه لیورپول، یکی از بنیانگذاران من در Shedkm و مهمتر از همه، یک دوست و مربی مادام العمر بود.

دیو که یک مدرنیست پرشور بود، یک متفکر و طراح استثنایی بود و به عنوان یک مربی، الهام‌بخش واقعی یک نسل کامل از معماران بود. روحیه و بینش منحصر به فرد او از او استعدادی نادر ساخته بود و این یک افتخار واقعی بود که در کنار او کار کردم.

او به‌عنوان یک طراح، در طول سه دهه به Urban Splash کمک کرد و در سفری جسورانه از روزهای اولیه‌مان که Matchworks را در لیورپول طراحی کرد، به ما ملحق شد و دائماً ایده‌های تازه‌ای را برای پروژه‌های جدید و پیشرو به ارمغان آورد. خلاقیت و عزم او برای رویکرد متفاوت به چیزها ثابت بود و بسیاری از پروژه های ما را با نوآوری، وضوح فکر و دقت در جزئیات شکل داد – که در راه جوایز بسیاری را برای ما به ارمغان آورد.

تاثیر او بر این حرفه و نسلی از طراحان را نمی توان دست کم گرفت. من واقعاً دلم برای او تنگ خواهد شد.

هازل راندینگ، مدیر عامل، شیدکم

تقریبا 30 سال پیش، دیو بزرگترین منتقد، طرفدار و چالش من شد. او دلیل پیوستن من به شیدکم در ابتدای راه است.

او که یک شخصیت و الهام مطلق بود، حکمت تراوش کرد. ما آرزوی سیری ناپذیری داریم که هر ثانیه زندگی کنیم، رویاها را دنبال کنیم، هدف خود را درک کنیم، جوانی را پرورش دهیم و یک محل کار را به خانه تبدیل کنیم – و (البته) به طور مداوم راه حل های طراحی جسورانه، واضح، بی انتها و با کمی تلالو رنگ ایجاد کنیم. برای روشن نگه داشتن چیزها!

او من را راهنمایی کرد و به دیگران سپرد تا از همان ابتدا روحیه و رویکرد شیدکم را رشد دهم، و بینش و تأثیر او قطعاً زنده خواهد ماند. یک مرد واقعا فراموش نشدنی

کریس لو، پسران پت شاپ

هرگز فراموش نمی کنم که او یک تکه کارت قرمز براق به دیوارش آویزان کرده بود و من را با مینیمالیسم آشنا کرد. الهام بخش!

راد مک کالیستر، یک شریک اصلی در King McCallister (جایی که KM در Shedkm از آنجا آمده است)

دیو منحصر به فرد بود و مربی تعداد زیادی از ما که او را در لیورپول ملاقات کردیم. پیشینه او در مدرنیسم و ​​فناوری از مدرسه منچستر و دوران قبل از لیورپول او سرچشمه گرفت و با طراحان الهام بخش مانند دنیس لاسدون، یان کاپلیکی، نورمن فاستر، کریس ویلکینسون، فیلیپ داوسون و پیتر فوگو در بسیاری از پروژه های شگفت انگیز از جمله دانشگاه شرق کار کرد. آنگلیا، تئاتر ملی و بندر پورتسموث. به نوبه خود، او با تلاش بی وقفه خود برای هماهنگی با حداقل پالت فرم و رنگ به ما الهام بخشید. او معلم و صاحبخانه من بود و شریک معماری و دوست همیشگی من شد.

در سال 1986 از من خواست تا در پروژه استودیوها و گالری های جدید در دانشکده معماری به او کمک کنم. پس از اتمام در سال 1988، ما KM را تاسیس کردیم. با لی بنت، اندی پورویس، جنی جونز و بعدها جیمز وستون و دیگران، تیم کوچک ما در پروژه‌های دانشگاهی و مسابقات طراحی در استودیوی لارک لین در لیورپول از نزدیک با هم کار کردند و در مورد هندسه، تناسب، تقارن، سیاست، قهوه و گراپا وسواس داشتند. رهبری طراحی روشن، روشن و خوش بینانه دیو پس از ادغام KM با Shed در سال 1997 ادامه یافت. من از قبل دلم برای بحث های بی پایان و شب های خنده خود تنگ شده است.

نیک راندال، بنیانگذار معماران ReForm و Reimagine، و دانشجوی دانشگاه لیورپول (1978-1984)

دیو در دهه 1980 در دوران تحصیل در رشته معماری در دانشگاه لیورپول معلم من بود. او نه تنها به دلیل تجربه‌ی چشمگیرش که برای برخی از معماران برجسته کشور کار می‌کرد، بلکه به دلیل علاقه‌اش به معماری و لباس‌های سرد سیاه و قرمزش متمایز بود. او اعتبار و سبکی داشت.

در سال آخر من، دیو از آروپ کمک مالی دریافت کرد تا من و پیت بریملو، یکی دیگر از دانش‌آموزان، مستندی بسازیم که طراحی و ساخت ساختمان فستیوال باغ لیورپول را پوشش دهد – فرصتی فوق‌العاده برای دیدن یک پروژه از نزدیک. مراحل و مصاحبه و یادگیری از دست اندرکاران.

اما فیلم باید از برنامه ساختمان پیروی می‌کرد و زمانی را می‌خورد که ما باید طرح‌های نهایی خود را طراحی می‌کردیم. یک کار طراحی برای خودم تعیین کرده بودم که آزمایشی بود و یک ماه مانده به پایان، احساس می‌کردم همه چیزهایی را که برای رسیدن به آن برنامه ریزی کرده بودم حل نکرده‌ام و چیز کمی برای نشان دادن دارم. من در نظر داشتم تا سال بعد به تعویق بیفتم تا زمانی که یک آموزش با دیو داشته باشم. او چیز جالبی را در طرح در حال ظهور من دید که من نمی توانستم ببینم، و گفت: “نیک، آنچه را که انجام داده ای نقاشی کن و نگران کارهایی که نکرده ای نباش.” بنابراین من یک ماه بدون وقفه این کار را کردم و او درست می گفت.

نصیحت دیو درس خوبی برای زندگی بود. از آن زمان تاکنون سعی کرده ام در حد توانم کار کنم.

دیو به دوست و کسی تبدیل شد که من همیشه به توصیه های او اعتماد داشتم. من او را تقریباً آنطور که باید ندیدم و اکنون عمیقاً از این بابت پشیمان هستم. به نظر می‌رسید که او کسی است که همیشه در اطرافش باشد، درباره یک طرح ضعیف ناله کند، در مورد طرحی که دوست دارد مشتاق باشد یا فقط درباره زندگی گپ بزند. حس شوخ طبعی او ممکن است مورد توجه دیگران قرار نگیرد، اما او همیشه باعث لبخند من می شد.

به عنوان یک ممتحن خارجی در لیدز، دخترش سوفی را ملاقات کردم که پروژه نهایی خود را ارائه می کرد. مجبور شدم اعلام علاقه کنم و کنار بروم، اما می‌توانستم ببینم که استعداد دیو در معماری و ارائه منتقل شده است.

من الان به سوفی و ​​سو فکر می کنم و تمام عشقم را برای آنها ارسال می کنم.

تام بلوکسام، رئیس و بنیانگذار Urban Splash

دیو فردی باهوش، دیوانه، سرگرم کننده و عجیب و غریب بود. او یکی از باهوش ترین معمارانی بود که تا به حال ملاقات کردم و به اندازه هرکسی که بخت شناختنش را داشتم به نابغه نزدیک بود.

ما عشق مشترکی به اسکی داشتیم و برای همیشه از او سپاسگزار خواهم بود که پیست اسکی مارسل بریر در فلین را به من معرفی کرد. من واقعاً این مکان را به عنوان استراحتگاه مورد علاقه‌ام دوست دارم – و دیو حتی یک خانه شگفت‌انگیز زیبا در آنجا برای من و خانواده‌ام طراحی کرد.

او متأسفانه دلتنگ خواهد شد.