بازسازی گالری ملی باید بخشی از یک بازسازی بزرگتر باشد

معماران مستقر در نیویورک طرح هایی از شجره نامه های ظریف را تولید می کنند، به ویژه با ساختمان های تاریخی. من به ویژه از گالری نو و کتابخانه مانتون در مؤسسه هنری کلارک لذت می برم – سابقاً عمارت بزرگ قدیمی Upper East Side. دومی، به‌روزرسانی یک پناهگاه TAC در دهه 1970 است. آنها در پیمایش دوره ها، زمینه ها و سبک های مختلف مهارت دارند. پیشنهادات NG200 آنها فشرده سازی ورودی داخلی را به امید استقبال روشن تر از بین می برد و به دنبال ارتباطی جدید با فضاهای فراموش شده پشت سر است. یکی از ایده های خوب این است که دیوار لعاب میزی سینزبری وینگ را در امتداد پلکان بزرگ شفاف کنید.

اما این ژست خوش نیت مشکل سازترین قسمت است. ریتم ستون‌های مصنوعی مسطح و پنجره‌های ارواح، پیچیدگی و تناقضی را که باب در رم کشف کرد، در برهه‌ای از زمان که منجر به آرامش زیبایی‌شناختی معماری مدرنیستی شد، نشان می‌دهد. این یک فکس از آن جرقه فکری است. ما فکر نمی کنیم که یک نقاشی را به این شکل بد جلوه دهیم – حتی یک نقاشی اخیر. این یک بوم نقاشی است، و یکی از لذت های خالص، زیور کمی سرگرم کننده که Venturis آنقدر پیشگام بود.

دویست تولد بزرگ است. بزرگ فکر کن پایگاه اهدایی مؤسسات فرهنگی لندن عمیق و جهانی است. به آن ضربه بزنید. تمرکز می تواند روی کل دارایی باشد. برای هر ناظر، توریست، یا متصدی غیرعادی (و من با چند نفر صحبت کرده ام)، ورودی طبیعی پلکانی بزرگ در امتداد خط مرکزی میدان ترافالگار در ساختمان ویلکینز است.

در طول زندگی من، طرحی که توسط بال سینزبری گالری ملی اشغال شده بود، مانند یک منطقه مورد مناقشه احساس می شد. پسوند ظاهراً مودبانه توسط رابرت ونتوری و دنیس اسکات براون (اولین معمارانی که من را به کار گرفتند) پس از شکست پیشنهاد ناموفق ABK طراحی شد. این ساختمان که در سال 1991 افتتاح شد، یکی از اولین ساختمان های زمان خود بود که به فهرست درجه یک رسید. در این 30 سال اما گالری ملی و دنیای اطراف آن تغییر کرده است. در حال حاضر میلیون‌ها بازدیدکننده دیگر وجود دارد و موزه‌های امروزی به درستی بر فراگیری، دسترسی و باز بودن تمرکز می‌کنند.