کوارتت رقبای لندن در مقیاسی از باغ‌های باغ غول پیکر پانتر هادسپیت، یک تخته رنگارنگ از نیولنکولار بومی که محل املاک نابود شده Heygate در فیل و کسل را تشکیل می‌دهد، تا هنرهای شنی غم‌انگیز مای و مرکز اجتماعی جدید متفکرانه در نوسان است. و عناصر قدیمی برای ایجاد یک آرماتور سازگار برای فعالیت های فرهنگی و اجتماعی در فولهام. ممکن است صاحب‌نظران به دومی علاقه داشته باشند، زیرا رقابت قابل‌توجهی برای برگزیدن ساختمان سال RIBA لندن داشت، اما همچنین دارای فروتنی متقاعدکننده‌ای است، هاله‌ای از کارهای ساده که به خوبی انجام شده است.
منبع: نیک کین
فینالیست جایزه RIBA Stirling 2022: کتابخانه جدید، کالج Magdalene، کمبریج توسط معماران نیال مک لافلین
در هفته‌ای که موج گرمای آخرالزمانی و روان‌درام مسموم رقابت رهبری محافظه‌کاران را مورد حمله قرار داد، اعلام فهرست نهایی جایزه استرلینگ امسال به عنوان یک مرهم نسبتا آرام‌بخش برای حواس، معادل دراز کشیدن در اتاقی تاریک همراه با سرما است. کمپرس و مقداری نوروفن. از نظر جغرافیایی، همگنی شگفت انگیزی وجود دارد: لندن (چهار طرح)، کمبریج (یک طرح) و اسکاتلند (یک طرح). از نظر نوع شناسی، هیچ چیز برجسته نیست: چند ساختمان آموزشی، تعدادی مسکن، یک مرکز اجتماعی، یک بازسازی اداری. حسی از معماری که سرش را پایین نگه می دارد و بی سر و صدا به کارها می پردازد. بدون بلومبرگ میلیارد پوندی یا کارخانه های تقطیر نمایشی.
در کمبریج، با بسیاری از کالج‌های این دانشگاه که به عنوان حامیان بلندپرواز معماری عمل می‌کنند و سرگرم بازی‌های محتاطانه تک‌محور هستند، هوا نادرتر است. کالج ماگادلین (تأسیس 1428؛ فارغ التحصیلان شامل ساموئل پپیس، نورمن هارتنل و بامبر گاسکوئین) باید از انتخاب نیال مک لافلین برای طراحی کتابخانه جدیدی که قرار است چهار قرن دوام داشته باشد، خرسند باشد. این واضح‌ترین طرح «معماری» در فهرست نهایی است که کان را با نت‌های برتر هنر و صنایع دستی انگلیسی ترکیب می‌کند، که همگی مبتنی بر اعتبار ظاهراً نمونه‌ای از مصرف انرژی است، اگرچه فقط زمان و نظارت نشان می‌دهد که آیا پیش‌بینی‌ها با واقعیت مطابقت دارند یا خیر.
پیوند هنلی هالبراون از یک مدرسه ابتدایی با یک بلوک مسکونی 10 طبقه در جاده کینگزلند، کبودی عجیبی است، که تماماً با سنگ‌تراش‌های سفالی گلگون، با نماها و ستون‌ها با مدل‌سازی قوی، مانند تکه‌ای از تصادف تیچینو در هاکنی اجرا شده است. آخرین رقیب لندن، بازسازی خیابان لیورپول 100 توسط معماران هاپکینز است، یک بلوک اداری دهه 1980 که رویکرد غربی به ایستگاه خیابان لیورپول را در بر می گیرد، در مسیرهای ریلی و کنار یک ایستگاه اتوبوس شلوغ. مشکلات لجستیکی، پیکربندی مجدد طرح و ارتقاء پارچه، همگی با ویژگی «داشبورد جگوار» هاپکینز مدیریت می‌شوند. این طرح همچنین مجسمه غول پیکر ریچارد سرا “Fulcrum” را حفظ می کند، که در طول تاریخ به عنوان یک ادراراب مناسب برای پسران شهر که در مسیر کوتاهی برای رسیدن به آخرین قطار به خانه گیر افتاده اند، دو برابر شده است.