«به دانش‌آموزان گفته شد که ساختمان موجود را نادیده بگیرند» – نظرسنجی شکاف آموزشی را نشان می‌دهد

منبع

هنگامی که مواد و پروژه ها انتزاعی هستند، ایجاد پیشنهادهای واقعاً یکپارچه که به دقت به منابع نگاه می کنند، می تواند دشوار باشد. کمی گسترده تر، صحبت از طراحی ساختمان به عنوان “حل” بحران زیست محیطی خطرناک است، زیرا به ماهیت خودبزرگ بینی معماری و میل معماران برای قهرمان شدن اشاره می کند. رویکردهای یکپارچه که در آن معماری با جهان درگیر می شود، هرگز مهمتر از این نبوده است، از این رو عصبی بودن من با پروژه های کاغذی که کشمکش تصمیماتی را ندارند که بر اساس، و با چالش های احتمالی جهان از نظر مشتری، هزینه مواجه می شوند. و منابع

از نظر خود ساختمان‌ها، آموزش تفکر محیطی در زمینه بسیاری از دوره‌ها بسیار سخت است و به پروژه‌های بسیار خاص‌تری نیاز دارد تا پروژه‌های عمومی. با دانش‌آموزانمان، ما همیشه سعی می‌کنیم و روی سایت‌های واقعی با ساختمان‌های واقعی و مصالح واقعی کار می‌کنیم، به این معنی که مقابله با موارد خاص و درک اینکه مواد متناهی و واقعی هستند و می‌توانند تصمیمات طراحی را در تمام طول یک پروژه هدایت کنند، بسیار آسان‌تر است.

در میان پاسخ دهندگانی که از مدارس خود ناراضی بودند، یکی گفت:[These topics] در ماژول فناوری زیست محیطی ما در برخی ظرفیت ها مورد بحث قرار می گیرند، اما هیچ اشاره ای در آموزش ها یا انتقادات وجود ندارد. این مسائل باید منجر به طراحی شوند، اما به ندرت اصول اولیه به ما آموزش داده می شود و اجرای طراحی پایدار با دانشی که نداریم فوق العاده دشوار است!

دیگری اضافه کرد:[These topics are] اساساً در مورد بی وقفه صحبت شد که خوب است. با این حال، اغلب در مورد آن به قیمت سایر ملاحظات مهم صحبت می شود. برای مثال، دانش‌آموزان مزارع هیدروپونیک و موارد مشابه را در مکان‌هایی قرار می‌دهند که هیچ منطق اقتصادی ندارد.

ما همچنین باید محتاط باشیم که چگونه رویه معماری کنونی (که در سیستم سیاسی نئولیبرالی حاکم عمل می کند) بر آموزش معماری تأثیر می گذارد. این، همراه با «گرین‌واش» گسترده، می‌تواند ارزش‌هایی را که ممکن است آرزویش را داشته باشیم، پنهان کند. گروه‌هایی مانند Students Climate Action Network (Stucan) و Decolonise Architecture در این زمینه کار بزرگی انجام می‌دهند و آینه‌ای برای این حرفه در دست دارند.

پایداری یک چیز اضافی نیست

معلمان به صراحت گفته اند “معماری پایدار زشت است”

سایر نظرات ناشناس از این نظرسنجی عبارتند از: «بعضی از معلمان هنوز هم خوشحال هستند که مردم ساختمان‌های جدیدی را با استفاده از مواد اولیه بسازند. هیچ آموزشی در مورد استفاده مجدد، مقاوم سازی یا اقتصاد دایره ای در طول ساعات تدریس وجود ندارد.

ارقام نشان می دهد که چهار درصد از دانش آموزان هنوز هیچ شهریه ای در زمینه پایداری دریافت نمی کنند و بیش از دو سوم معتقدند که آموزش در این زمینه می تواند بهبود یابد.

نظرسنجی از بیش از 400 دانش‌آموز مقیم بریتانیا، شکاف‌های قابل‌توجهی را در آموزش در مورد اقتصاد دایره‌ای و نحوه استفاده مجدد از ساختمان‌های موجود نشان داد، و 26 درصد دیگر نیز ادعا کردند که نیاز به تمرکز بیشتر روی این موضوع است.

یکی دیگر گفت: “من هرگز تجربه یک پروژه مقاوم سازی را نداشته ام.”

کارل مدینگز، رهبر برنامه برای معماری پایدار مارس در مرکز فناوری جایگزین

این نتایج نظرسنجی واقعا جالب و کاملاً نگران کننده است.

سوال در مورد مقاوم سازی حتی نگران کننده تر است. مدارس اغلب از تمرین های طراحی که در آن بازسازی و استفاده مجدد مورد بررسی قرار می گیرد، اجتناب می کنند. هیچ فراری از این واقعیت وجود ندارد که سهام ساختمان ما باید به روز شود تا به تعهد ما در مورد اهداف کربن صفر عمل کند. بیشتر کار معماران آینده ما کار با ساختمان های موجود خواهد بود. آموزش کنونی معماران در این زمینه عمدتاً در عمل اتفاق می افتد. مطمئناً فضایی برای نوآوری در آموزش معماری پیرامون مقاوم سازی، استفاده مجدد، تغییر کاربری و اقتصاد دایره ای وجود دارد. درست به اندازه کار کردن با آنچه که داریم مهم است، همچنین باید بپذیریم که باید با “کسانی” که داریم بسیار نزدیک تر کار کنیم. ساکنان و ساکنان ساختمان‌های ما، جوامع ما، کلید دستیابی به سازگاری واقعی هستند.

یکی دیگر افزود: معلمان به صراحت گفته اند که متوقف شود [focusing on this area] همانطور که “معماری پایدار زشت است”.