راجر فیتز جرالد، پدر من و رئیس سابق ADP، در ژوئیه در سن 63 سالگی درگذشت، که سال گذشته به سرطان پانکراس مبتلا شد. او به مدت 38 سال در این مطب کار کرد و در سال 2021 به عنوان طولانی ترین کارمند آن بازنشسته شد. پروژه‌های او شامل تبدیل قلعه آکسفورد، ساختمان‌ها و طرح اصلی برای دانشگاه ساسکس و یک مرکز پذیرش بازدیدکنندگان برای کاخ وست‌مینستر بود.
او در مدرسه معماری منچستر آموزش دید، دوستان مادام العمر پیدا کرد و در حالی که در شهر زندگی می کرد با همسر آینده اش لین ملاقات کرد. در سال 1983، او کار خود را در لندن در ADP آغاز کرد – کاری که قبلاً درخواست او را به عنوان دانشجو رد کرده بود – و هرگز آن را ترک نکرد.
منبع
راجر که در سال 1959 در کمبریج به دنیا آمد، استعدادهای هنری خود را در سنین پایین نشان داد و همچنین به ساختمان های شهر خود علاقه داشت. پدرش نقشه بردار کمیت بود که آخر هفته ها پسرانش را به بازدید از کارگاه های ساختمانی می برد. آلبوم‌های عکس راجر در دوران جوانی نشان می‌دهد که او همیشه کنجکاو بود که چگونه ساختمان‌ها ساخته می‌شوند – از جمله مرکز محبوب همیشه او، مرکز پمپیدو.
راجر قصد داشت از دوران بازنشستگی خود برای گذراندن زمان بیشتری با لین، کاوش در کنت و مناطق دورتر، و همچنین باغبانی، دوچرخه سواری و توسعه هنر خود استفاده کند. او در فوریه 2021 به سرطان لوزالمعده مبتلا شد، اما با آرامش، شوخ طبعی و رواقی با این بیماری ظالمانه مواجه شد.
راجر بر این باور بود که پروژه موفقیت آمیز خود، در سن 27 سالگی، گسترش استخر شنا به یک خانه خصوصی در نزدیکی هنلی-آن-تیمز است: ساختمانی که جایزه ملی انجمن بتن را با تیت سنت آیوز به اشتراک گذاشت. در میان طرح‌های بعدی او که برنده جایزه شد، طرحی با سقف سدوم برای مدرسه شیرخواران ریورهد بود که به لطف فرم گسترده‌اش، در چشم‌انداز اطراف قرار گرفت.
به همین ترتیب، راجر از این فرصت برای ایجاد یک رویکرد کاملاً معاصر لذت برد. او به انجمن در ساوتند، اسکس، یک کتابخانه عمومی شهری و دانشگاهی که در سال 2013 افتتاح شد، افتخار می کرد.
راجر به خاطر طرح های مفهومی متمایزش شناخته شده بود. او از طراحی به کمک کامپیوتر در حالی که در اوایل زندگی حرفه‌ای‌اش رو به رشد بود، اجتناب کرد و در طول زندگی کاری خود به حمایت از رویکرد آزادانه برای طراحی ادامه داد. او کارمندان ADP را تشویق کرد تا استعدادهای خلاقانه خود را کشف کنند و یک چالش هنری سالانه در سطح شرکت را سازماندهی کرد تا به نفع شریک خیریه شرکت، Marudyan باشد.
در دیگر محیط‌های آکادمیک، کار راجر در کنار آثار برخی از بزرگان قرار دارد. پیشرفت او در خیابان کینگ در کمبریج با ساختمانی از دنیس لاسدون سازگار است. و مجموعه کارهای او در دانشگاه ساسکس برای تداعی معماری قبلی توسط باسیل اسپنس طراحی شده است.
پس از انتصاب خود به عنوان رئیس در سال 2001، راجر به گسترش ADP با استودیوهای جدید در بریتانیا و همچنین در هند و قبرس کمک کرد. او به کسب و کار کمک کرد تا به مدل مالکیت کارمند فعلی خود منتقل شود و یک سیستم کامل از بررسی طراحی را برانگیخت. او همچنین از طریق معماری خود از پایداری دفاع کرد که بیشتر آن برای مدارس و دانشگاه ها انجام شد.
Sevenoaks House توسط ADP
انجمن در ساوت اند توسط ADP
راجر در سال 1994 به همراه خانواده جوانش از لندن نقل مکان کرد و به خانه ای معاصر که در Sevenoaks، کنت طراحی کرد، رفت. او قهرمان شهر شد و به ایجاد پایگاه داده ای از ساختمان های «فهرست محلی» برای حفاظت از مقامات محلی کمک کرد و برای بهبود محیط ساخته شده مبارزه کرد.
منبع: اندی اسپانیا
راجر در حالی که در بیمارستان در تونبریج ولز بستری بود، برخی از روزهای پایانی خود را با لذت بردن از عصاره هایی از کتاب مورد علاقه خود گذراند. فایل هانیوود، رمانی کمیک از HB Creswell که داستان یک پروژه دردسرساز برای یک معمار جوان را روایت می کند. او همچنین در تلاش مصمم برای به پایان رساندن کتاب پایانی خود به ساختن طرح ها ادامه داد. ساختمان های کنت او تصریح کرد که تمام سود او از این کار – و یک نمایشگاه مرتبط – باید به خیریه پانکراس سرطان بریتانیا اهدا شود.
راجر اغلب مجبور بود در یک زمینه تاریخی حساس کار کند. او در دهه 1990 بر تبدیل قلعه آکسفورد از زندان به هتل و همچنین ساختمان پذیرش بازدیدکنندگان برای کاخ وست مینستر نظارت داشت که در سال 2008 افتتاح شد و تنها پسوند مهم کاخ باقی مانده است.
او همچنین مطمئن شد که ده‌ها پروژه‌ای را که در طول زندگی حرفه‌ای خود در آن‌ها شرکت داشته است، یادداشت می‌کند، که میراث گسترده او را نشان می‌دهد. پس از مرگ نابهنگام راجر، دوستان و همکاران سابق او از مهربانی، رهبری قاطع و هوش آرام او استقبال کردند.
او اغلب نقاشی‌های خود را هم در Sevenoaks و هم در مکان‌های مختلف لندن از Shard تا Somerset House به نمایش می‌گذارد. او از آثار هنری خود برای تصویرسازی چهار کتاب خود استفاده کرد که بر ساختمان‌های بریتانیا، لندن، نیویورک و کنت متمرکز بود.