عکس: دیوید پری/ آکادمی سلطنتی هنر
نمایش آکادمی سلطنتی Herzog & de Meuron برای چه کسانی است؟
در کنار کابینت ها نه اثر هنری عکاسی در مقیاس بزرگ وجود دارد که توسط معماران به Wunderkammer (“کابینه کنجکاوی ها”) تشبیه شده است که نشان دهنده همکاری های دیرینه H&dM با هنرمندان است. شش اثر از هنرمند توماس راف است که در استودیوی هانسالی دوسلدورف با عکاس آندریاس گورسکی، که سه اثر نیز روی دیوارهای سفید گالری دارد، مشترک است. تصویر برجسته و شاید جذاب ترین مورد در نمایشگاه Haus Nr. 4 II (Ricola Laufen)، عکسی که در سال 1991 از طرح عمل در سال 1987 برای انبار نگهداری شیرینی گیاهی در لاوفن، سوئیس گرفته شده است. زیبایی چاپ رنگی کروموژنیک چشم انداز 1.5×3 متری این است که، بدون افراد و پنجره ها، اندازه گیری دقیق مقیاس این ساختمان اولیه با عمل دشوار است، که دارای ساختار خرپایی خارجی ظریفی است که از سقف آویزان سبک وزن پشتیبانی می کند. این و روکش پانل Eternit تأسیسات، از نظر زیبایی با خروجی‌های مجسمه‌سازی ظریف‌تر اخیر H&dM در تضاد است.
اولین اتاق و جالب‌ترین اتاق، دارای فضای باز و فضای تحقیقاتی Herzog & de Meuron است که ویترین “Kabinett” آن است. بخشی از این آرشیو کاری از بنیاد غیرانتفاعی آن، که در سال 2015 تأسیس شد، از خانه خود در بازل به RA منتقل شده است. کابینت های چوبی و شیشه ای بلند شامل حدود 400 شی فیزیکی از تحقیقات و طراحی آن، از جمله مدل ها، مواد، چاپ، عکس ها، طرح ها، کلیپ های فیلم و نمونه های اولیه مبلمان، همه از برجسته ترین پروژه های تکمیل شده و در حال انجام این عمل – به غیر از یک فیل آشکار در اتاق – پیشنهاد بحث برانگیز آن برای بازسازی ایستگاه خیابان لیورپول.
توصیف شده توسط نگهبان Olly Wainwright منتقد معماری در رادیو بی بی سی 4 ردیف جلو به طور کلی مانند یک “نمایشگاه تجاری”، این اتاق حتی برای چشمان آموزش دیده معماری غیرقابل نفوذ است و مطمئناً شما را متعجب می کند که واقعاً برای چه کسی است. به ندرت توضیحی در مورد آنچه که به آن نگاه می کنید وجود دارد و دیوارها با رندرها، فیلم ها و “صدا بایت” های تصادفی، همگی بی ارتباط به نظر می رسند و لزوماً بینش روشنی از چگونگی ساختمان پیشنهادی ارائه نمی دهند، علیرغم تمرکز آن بر روی همان مطالعه موردی بیمارستان
عکس: دیوید پری/ آکادمی سلطنتی هنر
دیوار نهایی تا انتهای اتاق، با این حال، با یک پلان چیدمان کلی یکی از طبقات بیمارستان چسبانده شده است، با پیش بینی های تغییر یافته که به دقت بخش هایی از طرح را از فضاهای گردشی تا هسته های پلکان برجسته می کند. این استفاده ساده و در عین حال موثر از فناوری، پیچیده‌تر از خود اپلیکیشن VR به نظر می‌رسد و مطمئناً خواناتر است.
با ورود به نمایشگاه، از شما دعوت می شود برنامه ای را بر روی تلفن خود بارگیری کنید که 12 نمایشگاه “مجازی” اضافی را ارائه می دهد که توضیح مقدماتی روی دیوار نشان می دهد که “تکامل بیشتر در آزمایش مداوم آن با ادراک فضایی و کاوش آن در مورد چگونگی است”. بدن انسان و معماری در موقعیت های واقعی زندگی مرتبط است.
اتاق دوم یک فضای فیلم است به عنوان “معماری، که خود را نمی توان به گالری آورد” متن روی دیوار می گوید. یک صفحه نمایش مرکزی بزرگ و دو طرفه ویرایش یک فیلم جدید آهسته توسط مستند سازان معماری بیکا و لموئین را نشان می دهد که در حال کاوش در زندگی روزمره در REHAB، یک کلینیک برای توانبخشی اعصاب و پاراپلژیولوژی در بازل است که در سال 2002 تکمیل شد و سپس توسط این مطب بهسازی و گسترش یافت. در سال 2020
عکس: دیوید پری/ آکادمی سلطنتی هنر
در طرف دیگر یک نصب است که بین سه صفحه نمایش تقسیم شده است و افرادی را که در حال اشغال و کاوش در پروژه های مختلف H&dM هستند مشاهده می کنند. ظاهراً در تضاد با اتاق قبلی، فیلم‌ها تغییری متمایز به سمت دیگر طیف معماری ایجاد می‌کنند و به جای نقد فضاهایی که از آنها استفاده می‌کنند، بر مردم تمرکز می‌کنند. منتخبی از مجموعه تمرین از 600 شیء طراحی شده به صورت جداگانه که از چوب، فلز و چوب پنبه ساخته شده اند، برای نشستن در اطراف قرار داده شده اند.
منبع: Herzog & de Meuron
این اتاق همچنین شامل یک ماکت داخلی 1:1 از بخشی از اتاق بیماران بیمارستان است که بازدیدکنندگان می توانند با استفاده از AR در مقیاس کامل آن را بررسی کنند. کف با فرشی است که با چیدمان اتاق به تصویر کشیده شده است – رویکردی که بسیار شبیه به رویکردی است که متصدیان کارین ساندر و فیلیپ اورسپرونگ در غرفه سوئیس در دوسالانه معماری ونیز امسال اتخاذ کردند – که از بازدیدکنندگان دعوت می‌کند تا روی آن قدم بزنند و مقیاس قطعه را تجربه کنند. . فرش عنصر راحتی را به یک ماکت سفید بالینی اضافه می کند. تصویر VR از اتاق، با ردیفی از چوب و نشان دادن تخت‌های بیمارستان، ناخوشایند است. افرادی که در بی‌واسطگی شما هستند مانند یک بریدگی بد فتوشاپ به تصویر برخورد می‌کنند و به سرعت این سوال را ایجاد می‌کنند: چرا به جای یک نسخه ساده‌شده سفید و مجسمه‌ای که باید گوشی خود را روی آن تکان دهید، فقط یک ماکت واقعی شبیه برای مشابه ایجاد نکنید؟
آشنایان قبلی که دوره ای را به عنوان کارآموز معماری در دفاتر این مطب در بازل به پایان رساندند، بیشتر وقت خود را صرف برش مدل های فوم آبی در کارگاه می کردند. بسیاری از این موارد، آن را به عنوان نمونه ای از فرآیندهای طراحی تکراری در پشت پروژه های این عمل، که به صورت زمانی نمایش داده می شوند، به نمایش گذاشته اند و از طرح اولیه آن، خانه سنگی سال 1988، تا تغییر شکل شغلی یکی از پروژه های بریتانیا را شامل می شود. نیروگاه‌های برق را در سال 2000 در تیت مدرن و پروژه مدرن‌تر VitraHaus برای پردیس ویترا در آلمان (2009) استفاده نکرد. با این حال، قطعات آرشیوی کمی از آغاز همکاری ژاک هرتزوگ و پیر دو مورون در سال 1978 وجود دارد.
بیمارستان نیوزلند شمالی، هیلرود، 2013 (تکمیل برنامه ریزی شده 2024)
هنگامی که نحوه استفاده از برنامه AR را با نگه داشتن گوشی خود بر روی یکی از 12 بلوک چوبی طرح دار زرد و مشکی کار کردید، خروجی بد می شود. به طور غیر ضروری برخی از پروژه های نمایش داده شده را مرور می کند یا یک مدل BIM را از کابینت بیرون می کشد تا شما آن را کاوش کنید. ماهیت بازی ویدیویی با فناوری پایین آن حواس‌تان را پرت می‌کند و شما را خوشحال می‌کند که کل نمایشگاه در VR انجام نشده است، همانطور که ظاهراً قصد اولیه این بود.
عکس: دیوید پری/ آکادمی سلطنتی هنر
Herzog & de Meuron، با سرپرستی رئیس معماری و کیوریتور Drue Heinz، ویکی ریچاردسون، تا 15 اکتبر 2023 در گالری های Gabrielle Jungels-Winkler در آکادمی سلطنتی اجرا می شود.
عکس: دیوید پری/ آکادمی سلطنتی هنر
اتاق سوم و آخر به «معماری شفابخش» اختصاص دارد و بر پروژه واحدی تمرکز دارد که قرار است سال آینده تکمیل شود و 12 سال از ساخت آن می گذرد – Universitäts – Kinderspital (بیمارستان کودکان) در زوریخ – که از طریق یک مسابقه بین المللی برنده شد. در سال 2012 که خواستار تاسیسات جدیدی با معماری بیمارستانی پیشگام شد. هدف این صفحه نمایش این است که به بازدیدکنندگان بینشی از این فرآیند بدهد و H&dM هنگام طراحی یک نوع شناسی بسیار فنی مانند بیمارستان از خود سؤال کند. این مطالعه موردی برای گالری به احتمال زیاد انتخاب شده است، علیرغم اینکه این روش بیشتر برای مؤسسات فرهنگی اصلی آن شناخته شده است، زیرا طراحی بیمارستان به عنوان سخت‌ترین بیمارستان در نظر گرفته می‌شود.
پروژه هایی که هنوز تکمیل نشده اند نیز به نمایش گذاشته شده اند: بیمارستان جدید نیوزیلند در دانمارک (برنامه ریزی برای تکمیل سال 2024). ال پونتو برای شهر مرزی سیوداد خوارز در مکزیک؛ و کتابخانه ملی اورشلیم اسرائیل.
عکس: دیوید پری/ آکادمی سلطنتی هنر
کابینت ها – اگرچه به خودی خود زیبا هستند – کار روی قفسه های خود را کم می کنند. آنها تقریباً بیش از حد شلوغ هستند، به طوری که شما نمی توانید مدل ها را در دور تجربه کنید، و در واقع نمی توانید جزئیات را در طرح ها و کارهای چند رسانه ای اضافی مشاهده کنید – یک ناامیدی جزئی.
این نمایشگاه که در گالری های Grabrielle Jungels-Winkler در آکادمی سلطنتی برگزار می شود، در سه اتاق گسترده شده است، همه با رویکرد سرپرستی متفاوت، و اساساً به ترتیب فرآیندهای فناورانه در ساخت و تجربه معماری، حرکت از مدل سازی و طراحی. به فیلمسازی و سپس واقعیت افزوده.
همین را می توان در مورد کل نمایشگاه گفت: سه اتاق در مجموع بیش از حد درون گرا می شوند. نتیجه یک نمایشگاه نسبتاً هرمتیک است که توسط معماران، فقط برای معماران ساخته شده است.
“این نمایشگاه برای چه کسانی است؟” این سوالی بود که بسیاری از شرکت کنندگان در افتتاحیه معماری سوئیس و اولین نمایشگاه لندن Herzog & de Meuron برنده پریتزکر در سال 2001 برای تقریبا 20 سال پرسیدند.