ویتوریو اسگاربی، معاون وزیر فرهنگ ایتالیا به نشریه ایتالیایی گفت کوریره دلا سرا حکمی علیه تخریب سان سیرو صادر خواهد شد که برای سال 2024 برنامه ریزی شده است، 70 سال پس از گسترش بزرگ پس از جنگ زمین معروف.
گروه گرین سن سیرو، «قدیمیترین انجمن زیستمحیطی شهروندان میلانی»، استدلال کرده است که این پروژه به یک توسعه تجاری با رهبری تبدیل شده است که «ارتباط بسیار کمی با ورزش، فوتبال و حتی مدرنسازی استادیوم دارد».

او بدون اشاره به جزئیات تاکید کرد: “واقعا فکر می کنم سن سیرو خراب نخواهد شد.”
اقدام برای تخریب این ورزشگاه که رسماً استادیوم جوزپه مه آتزا نامیده میشود، هم در میان گروههای محیطزیست و هم در میان گروههای زیستمحیطی که این پروژه را به عنوان آسیبرسان به میراث فوتبال ایتالیا میدانند، بحثبرانگیز بوده است.
میلان از سال ۱۹۲۵ در سن سیرو بازی کرده و از سال ۱۹۴۷ آن را با اینتر به اشتراک گذاشته است.
آث میلان و رقبای اینترمیلان، که هر دو در سن سیرو بازی می کنند، تصمیم خود را برای خراب کردن ورزشگاه 98 ساله در سال 2019 به اشتراک گذاشتند. شهرداری میلان مالک بیشتر زمین است.
در دهه 1950، 19 رمپ عابر پیاده خارجی به زمین اضافه شد. سپس 11 برج استوانه ای بتنی (طراحی شده توسط Ragazzi و همکاران) به عنوان بخشی از یک تعمیر اساسی قبل از مسابقات جام جهانی 1990 ایتالیا نصب شد. طرح Populous همه آن برج ها را به جز یکی از بین می برد.
گزارش امکان سنجی تهیه شده توسط باشگاه ها و ارائه شده به شهرداری در ژوئیه 2019 دلایل متعددی را بیان می کند که چرا آنها نمی خواهند از زمین فعلی استفاده مجدد کنند. آنها هشدار دادند که هرگونه مداخله در ساختار موجود بسیار تهاجمی خواهد بود و عناصر هویتی را که برخی از حامیان محافظهکار ادعا میکنند، بهشدت تغییر میدهد.
جوزپه بونومی، مدیر پروژه در ورزشگاه جدید به وب سایت فوتبال ایتالیا گفت Calcio e Finanza که دو تیم به سادگی به جای دیگری نقل مکان کنند.
طرحی از استادیوم سن سیرو توسط Ragazzi and Partners (1990)
ایده برنده Populous برای استادیوم و محله جدید سن سیرو در میلان (دسامبر 2021) – طرح اصلی