ثابت شده است که خط فقط همین است – یک خط قرمز. معمار راسل کورتیس اخیراً در توئیتی در مورد وظیفه معمار برای پایبندی به آیین نامه رفتاری RIBA توئیت کرده است. وقتی «کد حرفه‌ای» را در گوگل جستجو می‌کنید، اغلب کلمه «اخلاق» به میان می‌آید و به دنبال آن اخلاق و استانداردها قرار می‌گیرد. گفتن اینکه اخلاق فقط یک انتخاب شخصی است و واقعاً به عملکرد حرفه ای شما مربوط نمی شود، بی انصافی است. من همچنین کاملاً مطمئن هستم که پروژه ای که در آن به نظر می رسد مشارکت جامعه شامل اعدام می شود باید بسیار پایین تر از آیین نامه رفتار قابل قبول RIBA باشد.
در 30 سال تجربه خود، معمارانی را به عنوان متخصصانی شایسته، باهوش، پرشور و خلاق با توانایی پیش از طبیعی در نگهداری الکل و تمایل به انجام کارهای خوب در هنگام هوشیاری یافتم. شاید من یک باور ساده لوح به دیدگاه سوسیالیستی قرن بیستم معمار که جهان را برای ایجاد یک جامعه عادلانه‌تر شکل می‌دهد، هستم – اما به نظر می‌رسد اکثر کسانی که می‌بینم هنوز هم به خوبی با این توصیف مطابقت دارند.
اما اجرای یک معماری سخت است، به خصوص در حال حاضر، چه در مورد برگزیت، تورم، هزینه های بیهوده و احترام کم به این حرفه. بنابراین، وقتی کارکنانی دارید که باید پرداخت کنید و خانه دوم میزی شما بیش از بودجه است، این موضوع چه تاثیری بر تصمیم گیری شما در مورد مشاغلی که باید انجام دهید، دارد؟
معمار بودن سخت است، و انگشت اشاره آسان است، اما اگر به چنین پروژه‌هایی بله بگویید، باید بپذیرید که برای انجام این کار مورد بازخواست قرار بگیرید. شاید یک روز مشتریان یک تیک باکس جدید اضافه کنند تا به آنها کمک کند معماران را انتخاب کنند، و از آنها بپرسند که آیا آنها به یک کد حرفه ای پایبند هستند یا خیر، در نتیجه به کسانی که به جای بله برای تغییر به کار نه می گویند، شغل بدهند.
آیا سؤال از معماران برای گرفتن مشاغلی که مسائل اخلاقی جدی به آنها مرتبط است، سخت است؟ دیدگاه من مطلقا اینطور نیست. سوالی که من برای پاسخ به آن تلاش می کنم این است که چرا آنها در وهله اول چنین کمیسیون هایی را می پذیرند.
برخی از معماران بهانه “بهتر است در اتاق باشید و به ایجاد تغییر کمک کنید” را می‌آورند، اما خودتان را مسخره نکنید – مکان‌سازی متمایز شما هرگز باعث تغییر رژیم نمی‌شود. همچنین احترام گذاشتن به تعهد یک رویه به پایداری زمانی که آنها آماده کار بر روی پروژه هایی هستند که اعتبار پایداری آنها صفر است و تأثیرات منفی گسترده دارند، دشوار است.
بله، معماران واقعاً به بهبود پروژه ها کمک می کنند، اما گاهی اوقات یک پروژه فقط یک ایده بسیار بد فراتر از چنین کمک هایی است. بهترین پاسخ این است که از کار روی آنها امتناع کنید.
شاید دور از چشم، دور از ذهن، عاملی باشد، اگر هزاران مایل و فرهنگ دورتر هستید، به InDesign چسبیده اید و با افرادی که پروژه شما تحت تأثیر آنها قرار می گیرند، هیچ تماسی ندارید. اما با اینترنت و رسانه‌های اجتماعی، سخت نیست که بفهمیم چه اتفاقی در حال رخ دادن است، حتی اگر تصویر کامل نباشد – در این شرایط داشتن یک قطب‌نمای اخلاقی در بازدید از سایت ضروری است.
من تقریباً مطمئن هستم که پروژه ای که در آن مشارکت جامعه شامل اعدام می شود بسیار پایین تر از آیین نامه رفتار قابل قبول RIBA است.
یک بار، در حالی که برای یک مطب کار می کردم، به تیم در مورد جرایم ادعایی یک مشتری بالقوه (از جمله به دار آویختن یک شاعر) توضیح دادم. این پروژه در عرض چند ثانیه پس از اینکه همه شرکا به شدت از قبول آن امتناع کردند، باطل شد. آن کار به دفتر دیگری در انگلستان رفت و من از یک معمار در آنجا پرسیدم که چرا مدیر آنها آن را پذیرفته است، در حالی که آنها بسیار با استعداد بودند و کارهای زیادی داشتند.
او گفت: “تو سارا را فراموش کردی.” X فقط می خواهد بسازد. بنابراین آیا آن را سر چشمه یا هزینه‌هایی که معماران را به سمت چنین مشاغلی می‌کشاند، تعجب می‌کنید، خطی که آنها نمی‌گذرند کجاست؟ آیا این حرفه مسئولیت اخلاقی ندارد، نسخه ای از سوگند بقراط، برای انجام خیر، نه آسیب؟
تحریریه اخبار معماری آریاناسارا گاونتا متصدی و مفسر محیط ساخته شده است و قبلا مدیر CABE Space و The Illuminated River Foundation بوده است.