دوم، دانشگاهها از سیستم دبیرستانی نشأت میگیرند و مسیری تعریفشده برای فرصتهای تحصیلی فراهم میکنند که منجر به ایجاد یک محیط حرفهای برای آنهایی که در اواسط نوجوانی هستند، میشوند. دانشگاهها دریچهای یک طرفه هستند که از مجموعهای از جوانان «کشیده میشوند» و به سمت این حرفه «هل میزنند». به عنوان معمار، ما اهمیت تعادل سوپاپ و پیامد عدم تعادل را می دانیم.
سوم، برنامههای اقدام مثبت فراتر از دنیای دانشگاهی مورد هدف قرار خواهند گرفت. سیاست های EDI استخدام، پیشرفت شغلی، نمایندگی اتاق هیئت مدیره و غیره به زودی با چالش های قانونی مواجه خواهند شد. تاثیر آشکار کاهش فرصت ها برای نمایندگی بیشتر در همه حرفه ها خواهد بود. ما در زمانی زندگی می کنیم که اراده سیاسی، قدرت لحظه ای و نیات، چه مثبت و چه منفی، به شدت دوقطبی شده اند. میل به ایجاد تغییر با ناامیدی برای حفظ کنترل و کنترل مواجه می شود.
شاید به همین دلیل است که موسسات خیریه و غیرانتفاعی مانند HomeGrown Plus چنین نقش مهمی ایفا می کنند و به حمایت شما نیاز دارند. آنها خروجی ای هستند که در آنها می توانید بر تغییر تأثیر بگذارید. آنها بستری برای صداهای آینده مانند گروه امسال NY-LON 23 هستند که چالشهای دسترسی به آنها با تغییرات دولتی در سیاستهای تنوع بزرگتر خواهد شد.
پس چرا اینجا در بریتانیا و به طور کلی برای حرفه معماری اهمیت دارد؟ متأسفانه، آنچه در ایالات متحده اتفاق می افتد تمایل دارد بر دیگران از جمله بریتانیا تأثیر بگذارد و در سطوح مختلف اهمیت دارد.
حکم دیوان عالی علیه اقدام مثبت، بر تعادل ظریف دسترسی و توانمندسازی تأثیر خواهد گذاشت. تصور تاثیر طولانی مدت حرکت آهسته آن در دنیای رسانه های اجتماعی با سرعت فوق العاده که در آن تصاویر تنوع در هر کجا که نگاه می کنیم، دشوار است. اما این نیز با حکم دادگاه تغییر خواهد کرد، زیرا به کسانی که می خواهند صفحه را برگردانند و پیشرفت های اساسی در جامعه ما را خنثی کنند، چراغ سبز نشان می دهد.
در حال حاضر چندین دانشگاه در ایالات متحده گفته اند که با این حکم مبارزه خواهند کرد و جنبه هایی از اقدام مثبت را برای تشویق تنوع بیشتر دانشجویان حفظ خواهند کرد. اما آیا این در طول زمان ادامه خواهد داشت؟ یا آن درب بسته در نهایت بسته خواهد شد؟
آیا می توانید آن را بشنوید؟ با دقت گوش کنید، آن صدای خش خش ضعیف، بسته شدن درهای فرصت برای جامعه ای متنوع تر است. حکم دیروز دیوان عالی ایالات متحده علیه هاروارد و دانشگاه کارولینای شمالی تأثیرات موجی بر سیاست های پذیرش برای تمام مؤسسات دانشگاهی ایالات متحده خواهد داشت. این حکم تأثیر منفی بر دانشجویان اکثریت جهانی و دسترسی آنها به تحصیلات دانشگاهی خواهد داشت.
تصمیم دادگاه بیان میکند که راهبردهای اقدام مثبتی که برای ایجاد توازن مجدد بین تنوع قومی جمعیت دانشآموزی طراحی شده است، خلاف قانون اساسی است. دانشگاهها چنین استراتژیهایی را در بحبوحه جنبش حقوق مدنی اواخر دهه 60 اتخاذ کردند و از آنها برای پذیرش بخش گستردهتر و متنوعتری از جمعیت استفاده کردند.
اولاً، دانشگاهها «تغذیهکنندگان» کسانی هستند که در نهایت صنایع، حرفهها، سیاست و فرهنگ ما را هدایت خواهند کرد. دانشگاه ها از طریق تحریک ذهن و تقویت مهارت ها، اطلاع رسانی می کنند، الهام می گیرند و تغییرات را تزریق می کنند. وقتی تعداد کمتری از دانشجویان با زمینههای غیرسنتی از سیستم دانشگاه عبور میکنند، منجر به تنوع کمتر حرفه معماری میشود.
این پرونده توسط دانشجویان برای پذیرش منصفانه با حمایت اندیشکده های محافظه کار مطرح شد. دادگاه در ارائه یافتههای خود موضع خود را مبنی بر اینکه «طبقهبندی مبتنی بر نژاد»، صرفنظر از قصد آن برای رد یا تشویق پذیرش، خلاف قانون است، مشخص کرد. یکی از قضات مخالف نوشت: “بی ربط دانستن نژاد در قانون باعث نمی شود که در زندگی چنین باشد”.