دیروز (14 مه) طرح بازسازی و گسترش یک ساختمان ثبت نشده در دهه 1950 در لینکلنز این فیلدز 35-37 موافقت برنامه ریزی را دریافت کرد.
مرکز جهانی فیروز لالجی به ارزش 120 میلیون پوند، با بازسازی و افزودن به بلوک موجود، یک تأسیسات هشت طبقه به مساحت 12500 متر مربع را ارائه خواهد کرد.
این مکان علاوه بر محل برگزاری کنفرانس، فضاهای آموزشی و آزمایشگاه های دیجیتال، شامل یک استودیوی فیلم، یک تئاتر با 250 صندلی، اتاق های سمینار، مناطق استراحت، محل اقامت تحقیقاتی و یک کافه نیز خواهد بود.
افسران برنامه ریزی در وست مینستر، تصویب این طرح را به دلیل مزایای عمومی “مهم” آن توصیه کرده بودند که به گفته آنها، بیشتر از آسیب کمتر از میراث قابل توجهی است که به کالج سلطنتی جراحان درج درجه دوم همسایه وارد شده است.
اما انگلستان تاریخی از این پیشنهادها انتقاد کرده بود “تا حدی به دلیل از بین رفتن نمای نئوگرجی” و “عمدتاً به دلیل تسلط بصری و تجاوز به منظر تاریخی خیابان ناشی از برجستگی و گسترش بخش بالایی ساختمان”.
سازمان میراث فرهنگی نتیجه گیری کرد: “ما فکر می کنیم اگر طبقات فوقانی چینش فرورفته موجود را حفظ کنند، ارتفاع اضافی را می توان با حساسیت بیشتری در نظر گرفت و توصیه کرده است که طرح دوباره مورد بازبینی قرار گیرد.”
LSE در آن زمان از برنامه‌های خود دفاع کرد و به AJ گفت که با بازسازی ساختمان هشت طبقه که به دنبال BREEAM برجسته، استاندارد Passivhaus و گواهی WELL است، “در تلاش برای انجام کار درست است” و اولین شبکه LSE خواهد بود. ساختمان صفر
LSE گفت که چندین تغییر قبل از کمیته برنامه ریزی، از جمله تغییرات در برخی بالکن ها برای ایجاد تقارن بیشتر در نما، ارائه شد.
آلسدیر گراهام، مدیر چیپرفیلد، درباره این رضایت گفت: «این یک پروژه تحول پیشگامانه با بالاترین جاه طلبی های پایداری است که به استانداردهای خالص کربن صفر مجسم و عملیاتی و گواهینامه Passivhaus دست خواهد یافت. این پروژه پیشگام رویکردی است که ما معتقدیم به زودی به یک روش استاندارد در نحوه تغییر ساختمان موجود خود برای آینده تبدیل خواهد شد.
تیم پروژه گفت که مرکز جهانی فیروز لالجی 60 درصد از ساختمان موجود Nuffield را که توسط Alner W Hall of Young and Hall Architects طراحی شده و بین سال‌های 1954 و 1957 ساخته شده است، حفظ خواهد کرد.
جولیان رابینسون، مدیر املاک LSE، سال گذشته به AJ گفت: «تصور کنید این ساختمان به عنوان یک پروژه حفاظت از میراث نیست، زیرا موزه Neues نیست. این یک ساختمان دهه 1950 است که رنگ‌های بسیار ضعیفی دارد (نما و) منصفانه است که بگوییم ما در رابطه با (تغییر آن) مخالفت می‌کنیم.
او افزود: «ما در حال تلاش برای ایجاد یک پارادایم جدید در اینجا هستیم، اما من فکر نمی‌کنم که انگلستان تاریخی و برنامه‌ریزان (در شورای وست مینستر) واقعاً به آن رسیده باشند. بنابراین بسیار جالب خواهد بود که ببینیم این تابه چگونه است.
LSE در طول 15 سال گذشته بیش از 500 میلیون پوند برای تغییر محوطه دانشگاه آلدویچ لندن سرمایه‌گذاری کرده است و اکنون توجه خود را به سمت ساختمان‌های با عملکرد ضعیف و ناکافی معطوف کرده است تا تا سال 2030 به کربن خالص صفر تبدیل شود.
در این ماه، LSE کارمودی گرورک و شپرد رابسون را به عنوان برندگان مسابقه ای برای بازسازی سالن اقامت بانک ساید هاوس خود معرفی کرد.
چیپرفیلد و فیکس و مرلین قبل از بیش از 100 تمرین انتخاب شدند، از جمله آلیسون بروکس با استودیوی تمرین نیجریه ای Contra. تیمی متشکل از جان مک اسلان + شرکا، معماران تاد ویلیامز/بیلی تسین مستقر در ایالات متحده و معمار بنگلادشی مارینا تباسوم. معمار دانمارکی دورته ماندروپ با معماران جان رابرتسون مستقر در لندن. Feilden Clegg Bradley با تمرین دانمارکی Lendager; و هال مک نایت مستقر در بلفاست.
Pilbrow & Partners قبلاً یک مطالعه امکان سنجی را تکمیل کرده بود که یک ساختمان اداری جدید را برای کالج سلطنتی جراحان در این طرح در سال 2013 پیشنهاد کرده بود.