رئیس سرویس مشاوره برنامهریزی LGA (PAS)، آنا رز، گفته است که «جنگ دستمزدها» یکی از مسائل مربوط به استخدام است که باعث میشود بخشهای برنامهریزی به شدت کمبود کارکنان داشته باشند و قادر به پردازش سریع درخواستها نباشند.
نظرات در پی جدید آمده است RIBA دادههایی که نشان میدهد تعداد اقداماتی که پروژهها به دلیل تاخیر در برنامهریزی لغو شدهاند، در مقایسه با سال ۲۰۲۱ سه برابر افزایش یافته است.
بر اساس آخرین گزارش روندهای آینده این موسسه، به 22 درصد از شیوه ها گفته شده است که پروژه ها را در سه ماه گذشته «به دلیل تأخیر در پردازش برنامه های کاربردی» رها کنند، در حالی که در آوریل 2021 تنها 7 درصد بود.
رز گفت که در حالی که بسیاری از مقامات محلی بودجه لازم برای پست ها را داشتند، آنها برای پر کردن این موقعیت ها با مشکل مواجه بودند. او گفت: “فقط افرادی در بخش برنامه ریزی برای انجام کار وجود ندارند.”
‘[Authorities] یا کسی را درخواست نکند یا افرادی را که منصوب می کنند گرفته می شوند [elsewhere] حتی قبل از اینکه آنها را بگیرند [council] کار’. مردم فقط نمی خواهند در برنامه ریزی دولت محلی کار کنند.
رز، که همچنین ریاست Public Practice را بر عهده دارد، که معماران و طراحان را در بخشهای برنامهریزی محلی قرار میدهد، گفت که بخشهای برنامهریزی پس از قرنطینه دچار «خروج حداکثری» شدهاند و از آن زمان برای جذب نیرو با مشکل مواجه شدهاند و احتمالاً منابع را در سختترین حالت ممکن قرار دادهاند. ‘.
او گفت در همان زمان، “منبع محدود” مقامات به دلیل افزایش عظیم “برنامه های سطح کوچکتر” ارسال شده در طول قرنطینه، که از پردازش به موقع برنامه های بزرگتر جلوگیری می کرد، گرفتار شده بود.، و منجر به تاخیر در پروژه و شروع کندتر در محل می شود.
بر اساس گزارش RIBA، تقریباً نیمی از اقدامات (47 درصد) برخی از پروژهها را به دلیل برنامهریزی شش ماه یا بیشتر به تاخیر انداختهاند، در حالی که این میزان در سال 2021 30 درصد بود.
با انعکاس بدتر شدن وضعیت، تنها 15 درصد از عملکردهای مورد بررسی گزارش دادند که هیچ پروژه ای به تعویق نیفتاده است، در مقایسه با 22 درصد در سال 2021.
ویکتوریا هیلز، مدیر اجرایی موسسه برنامه ریزی شهری سلطنتی (RTPI) با توصیف نتایج نظرسنجی به عنوان “هشدارکننده” گفت که این داده ها “عواقب نادیده گرفتن بخش برنامه ریزی ما را نشان می دهد”.
هیلز گفت: «کمبود منابع مزمن بر مقامات برنامهریزی محلی ما سنگینی میکند و آنها را برای برآورده کردن انتظارات عمومی و حمایت از تحویل خانهها و زیرساختهای بسیار مورد نیاز دچار مشکل میکند».
RIBA میگوید که بر دولت فشار میآورد تا «در ایجاد ظرفیت بخشهای برنامهریزی مقامات محلی سرمایهگذاری کند» و «منابع اضافی را برای جذب و حفظ متخصصان برنامهریزی» تخصیص دهد.
اما رز گفت که هیچ “راه حل سریع” برای این مشکل وجود ندارد. او گفت که علاوه بر پول، مقامات برنامهریزی به یک استراتژی مستحکم برای نحوه استفاده از آن و همچنین برنامهریزی اصلاحات برای ایجاد «بازدهی بیشتر» در سیستم برنامهریزی نیاز دارند، «که برنامههای برنامهریزی را آسانتر میکند» و بار را کاهش میدهد. در مورد حکومت محلی
جوآن نویل، رئیس منطقهای برنامهریزی برای شرکت بازآفرینی زمین و املاک هاورث، همچنین بر اهمیت داشتن «برنامههای محلی بهروز» و همچنین تأمین منابع «تخصص خاص» برای مقابله با برنامهریزی در مقیاس بزرگ تأکید کرد. برنامه های کاربردی.
او خواستار «جریمههای بزرگتر» برای مقاماتی شد که «به استانداردهای خدماتی مورد نیاز عمل نمیکنند یا به طور مداوم آمادهسازی طرح را به تأخیر میاندازند».
‘[We are] او گفت که به طور فزاینده ای تاخیر در روند برنامه ریزی ناشی از برنامه های سیاسی شده را مشاهده می کند که در نتیجه فشار زیادی را بر تحویل مسکن، مشاغل و زیرساخت های بسیار مورد نیاز وارد می کند.
باید تعادل حاصل شود و ما احساس میکنیم که قانونگذاری در جهت افزایش قدرت جامعه محلی در طراحی و تصمیمگیری بیش از حد خطر ایجاد تأخیر بیشتر در فرآیند برنامهریزی و امکان اتخاذ تصمیمهایی در سطح محلی را ایجاد میکند که به ضرر منطقه اقتصادی گستردهتر است. .
«تخصیص اختیارات برنامهریزی به مناطق یا مقامات شهرداری میتواند تصمیمات راهبردی را برای هدایت رشد اقتصادی در سراسر مناطق اتخاذ کند، در حالی که نیازها و آرزوهای جوامع محلی را در نظر میگیرد».