و او فرهنگ سرزنش برنامه ریزان را برای تقریباً همه مسائل عمومی، “چه مسکن، چه تعداد مکان در مدارس، چه زیرساخت های اجتماعی” محکوم کرد.
آگراوال از نصب Antepavilion به عنوان نمونه ای از طعنه زدن معماران به برنامه ریزان یاد کرد. او گفت: «کل این خلاصه برای تحریک شورای هاکنی نوشته شده بود،» و افزود که معماران جوان «نقطه شروع مبارزه با برنامه ریزان» را به معماران جوان داد.
این روند توسط الف تایید شد نظرسنجی موسسه رویال برنامه‌ریزی شهر (RTPI) در ژانویه نشان می‌دهد که “سطح هشداردهنده سوء استفاده” با هدف برنامه‌ریزان در رسانه‌های اجتماعی، با 58 درصد از برنامه‌ریزان که پاسخ دادند رسانه‌های اجتماعی بر رفاه آنها تأثیر منفی می‌گذارند.
ماه گذشته، Public Practice اعلام کرد که دریافت کرده است 1 میلیون پوند از دپارتمان ارتقاء سطح، مسکن و جوامع (DLUHC)، که به گفته آن، به دور بعدی مکان‌یابی‌هایش اجازه می‌دهد برای اولین بار در تمام مناطق انگلستان باز شود.
منبع او گفت: «بودجه‌ای ناچیز، ناچیز و ناچیز وجود دارد که در واقع به خدمات برنامه‌ریزی تخصیص داده می‌شود،» و افزود که مخارج خالص مقامات محلی برای برنامه‌ریزی «در 10 سال گذشته 43 درصد کاهش یافته است».
او گفت که معماران همچنین می‌توانند با حمایت از Public Practice، شرکت در رویدادهایی که بخش عمومی و خصوصی را با هم «برای گفتگو با یکدیگر» گرد هم می‌آورند، و با استفاده از «استفاده از ما» تفاوت ایجاد کنند. پلتفرم های رسانه های اجتماعی برای جشن گرفتن کارهای مثبتی که مقامات محلی انجام داده اند. او نقش تا حد زیادی نامعلوم شورای کامدن در بازسازی مشهور کینگز کراس را مثال زد.
آگراوال با موافقت با این موضوع که تصمیم‌گیری واقعی اغلب در سطح کمیته برنامه‌ریزی صورت می‌گیرد، گفت که حرفه معماری باید در نظر بگیرد که چگونه می‌توانیم از کاری که معماران با کمیته‌های برنامه‌ریزی می‌کنند دفاع کنیم، و از معماران خواست که بیشتر درگیر سیاست‌های محلی شوند.
در طول یک دور سؤالات، یکی از معماران از میان حضار ماهیت سیاسی و «اینرسی» کمیته‌های برنامه‌ریزی را به جای خود برنامه‌ریزان، به دلیل ایجاد موانع برای پروژه‌ها سرزنش کرد.
در آخرین فریاد تجمعی، رئیس دفتر عمومی از حاضران خواست که «خارج از سیلوهای حرفه‌های ما فکر کنند» و با راه‌اندازی هشتگ #benicetoplanners، فرهنگی کمتر تنش‌زده و همدلانه‌تر بین معماران و برنامه‌ریزان ایجاد کنند.
آگراوال زمانی که در سال 2011 آنها را به عنوان «دشمنان سرمایه گذاری» توصیف کرد، انگشت اتهام را به سمت دیوید کامرون گرفت که به لفاظی های «منفی» برنامه ریزان به عنوان «آهسته، بی کفایت، بوروکراتیک» دامن زد.
اکثر برنامه ریزان واقعاً برنامه ریز شدند زیرا می خواستند تأثیر مثبتی بر مکان ها و جوامع خود بگذارند. [they are] او گفت که در واقع واقعاً اجتماعی است.
آگراوال با تکیه بر تجربیات خود در Public Practice، گفت که برنامه ریزان علاوه بر نفرت آنلاین، با مشکلات بزرگ دیگری مانند کمبود مهارت های معماری داخلی، مسائل استخدام و مشکلات هنگفت بودجه مواجه بودند.
سال گذشته، به دنبال حکم یک بازرس برنامه‌ریزی که تا حدی اخطار اجرایی صادر شده توسط مقامات محلی را تأیید کرد، برگزارکنندگان Antepavilion گفتند که برای اولین بار در شش سال گذشته “پیشرفتن از مسابقه منطقی نیست” و برنامه را برای مدت نامحدود لغو کردند. .
آگراوال، یک معمار واجد شرایط، هشدار داد که فرهنگ سوء استفاده‌کننده پیرامون برنامه‌ریزی در سال‌های اخیر «به سطح کاملاً جدیدی» افزایش یافته است، و برنامه‌ریزان به طور فزاینده‌ای توسط سوء استفاده‌کنندگان در رسانه‌های اجتماعی «هدف» قرار می‌گیرند که یک پروژه جنجالی مشخص شد.
و در حالی که او ناقص بودن سیستم برنامه‌ریزی را تصدیق کرد، از معماران خواست تا روی «ایجاد همدلی» بین این دو حرفه کار کنند و از مخاطبانش می‌خواهد تا ملاحظات متفاوت «اجتماعی، زیست‌محیطی و اقتصادی» را که برنامه‌ریزان با آن مواجه هستند، در نظر بگیرند.
پوجا آگراوال که در پنج شنبه گذشته (4 مه) در یک ناهار کلوپ AJ100 در کینگز کراس صحبت می کرد، رئیس شرکت اجتماعی است که معماران را در بخش های برنامه ریزی محلی قرار می دهد، خواستار پایان دادن به “رابطه سمی” بین این دو حرفه شد.