معماران با تخریب بلندمرتبه های گلاسکو مبارزه می کنند

ما به این واقعیت احترام می‌گذاریم که برخی از فعالان با تخریب مخالفت می‌کنند، اما رایزنی هشت هفته‌ای تأیید کرد که 85 درصد از مستاجران ویندفورد از طرح‌های بازسازی حمایت می‌کنند و 87 درصد از مستاجران ساکن در چهار بلوک تعیین‌شده برای تخریب نیز از این پیشنهادها حمایت می‌کنند. چهار بلوک که در حال حاضر برای تخریب آماده می شوند، دارای سطح اشغال پایین و نرخ گردش مالی بسیار بالایی بودند.

معمار متولد ادینبورگ، که به خاطر پروژه های مسکن اجتماعی مانند داوسون هایتس در جنوب لندن شناخته شده است، یکی از مشهورترین نام هایی است که از مبارزه ساکنان وینفورد علیه تخریب حمایت می کند.

ویتلی در بیانیه ای گفت: «ما تیمی از مشاوران متخصص و مهندسان سازه پیشرو را مأمور کردیم تا بررسی کنند که آیا یک راه عملی و مقرون به صرفه برای توسعه مجدد این چهار بلوک وجود دارد یا خیر. “نتایج نشان داد که بلوک ها سازه های بتن مسلح هستند که تبدیل آنها را بسیار دشوار و پرهزینه می کند.”

ویتلی افزود: مستأجران در ویندفورد به شدت از طرح های تخریب این آپارتمان ها و سرمایه گذاری بیش از 73 میلیون پوند در جامعه خود حمایت می کنند.

من همه همکارانم و همه کسانی را تشویق می‌کنم که مقاوم‌سازی را به عنوان جایگزینی مناسب برای تخریب [also lodge objections]دانلوپ گفت. این ساختمان ها و مکانی که در آن قرار دارند قابل توجه است. از دست دادن آنها حماقت مطلق است.

مکینتاش و دانلوپ هر دو نسبت به تخریب چهار برج در املاک ویندفورد، شمال غربی گلاسکو، پس از ارائه اخطاریه تخریب هفته گذشته توسط Wheatley Homes Glasgow اعتراض دارند.

کمپین‌ها استدلال می‌کنند که بلوک‌های مسکونی مدرنیستی باید در زمینه‌های میراث فرهنگی و برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای مرتبط با تخریب، نگهداری و مقاوم‌سازی شوند. با این حال، ویتلی می‌گوید که مقاوم‌سازی برج‌ها دشوار و پرهزینه خواهد بود، و اضافه کرد که ساکنان محل خواهان تخریب برج‌ها هستند.

مکینتاش در نامه اعتراضی خود همچنین استدلال کرد که تخریب با نگرانی‌های زیست‌محیطی در تضاد است – و ویتلی را متهم کرد که به‌طور کامل مقاوم‌سازی را به عنوان یک جایگزین بررسی نکرده است.

با این حال، ویتلی می گوید 300 خانه جدید باعث بهبود بهره وری انرژی در این املاک خواهد شد و نوسازی برج ها “بسیار دشوار و پرهزینه” است.

املاک ویندفورد توسط ارنست بوتو در دهه 1960 طراحی شد

او گفت که توسعه‌دهنده ممکن است به دنبال مجوز برای تخریب این املاک قبل از ثبت آن توسط Historic Environment Scotland باشد، اما او افزود: “این طرح در جای دیگری بازسازی شده است.”

سخنگوی Historic Environment Scotland به AJ گفت که گزارشی در ژانویه منتشر خواهد شد که آیا فهرستی از برج های ویندفورد وجود دارد که می تواند به طور موثر ساختمان ها را نجات دهد.

در همین حال، یک طومار آنلاین برای نجات ویندفورد تقریباً 500 امضا جمع‌آوری کرده است، در حالی که دانلوپ یک کمپین سرمایه‌گذاری جمعی را برای جمع‌آوری بودجه برای بررسی قضایی در طرح‌های توسعه مجدد رهبری می‌کرد.

دانلوپ، از Alan Dunlop Architect Limited، گفت که کمیته برنامه ریزی شورای شهر در صورت دریافت بیش از شش نامه اعتراض، طرح های تخریب را فراخواند.

منبع: آلن دانلوپ

ویتلی می خواهد این چهار بلوک را با 300 خانه جدید جایگزین کند. هنوز یک معمار برای طرح جدید منصوب نشده است. این سازنده خانه گفت: 255 واحد از واحدهای جدید خانه های اجتماعی خواهند بود. ویندفورد در حال حاضر 600 خانه دارد، اما در حال حاضر تنها 120 خانه اشغال شده است.

دانلوپ پس از برگزاری اجلاس آب و هوای COP 26 در سال گذشته و «دعاهای بسیار شنیده‌شده گلاسکو برای کاهش کربن و فشار به سمت صفر خالص و مقاوم‌سازی»، برنامه تخریب را «مضحک» خواند.

از سال 1959 تا 1978، بوتو مسئول فنی انجمن مسکن ویژه اسکاتلند (SSHA) بود و مسئول دو مدرسه و ساختمان های کم ارتفاع در این املاک بود که خود یک پادگان سابق ارتش است.

مایلز گلندینینگ، پروفسور حفاظت معماری در دانشگاه ادینبورگ و مدیر مرکز مطالعات حفاظت از اسکاتلند، گفت این ایده که Wyndford را نمی‌توان به‌روز کرد، “بیهوده” بود.

این معمار اسکاتلندی قبلاً دیدگاه ارنست بوتوکس برای وینفورد را مظهر «روح لوکوربوزیه» توصیف کرده بود و افزود که «در نتیجه آن فکر می‌کنم اهمیت تاریخی دارند».

مک‌اینتاش نوشت، یک گزارش زیست‌محیطی که به سفارش اتحادیه ساکنان وینفورد تهیه شده بود، نشان داد که «بازسازی 46 درصد بیشتر از بازسازی را به دنبال دارد». این شامل افزایش فوری در انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از کوبیدن برج های مدرنیستی طراحی شده توسط بوتو است.

یک سخنگوی دولت اسکاتلند گفت: “هر تصمیمی در مورد توسعه مجدد ویندفورد مربوط به خانه ویتلی و شورای شهر گلاسکو است.”



منبع