این تداخل کاربری‌ها همچنین در نحوه طراحی ساختمان منعکس شده است – هم در نحوه ساخت، جزئیات و مصالح آن با مسائل فنی و الزامات عملکردی، و هم اینکه چگونه به بافت آن و تاریخچه سایت روی رودخانه می‌پردازد.
ازاره ای با روکش فلزی در سطح طبقه همکف دارای نقش و نگارهای حکاکی شده است که به رودخانه و الگوهای تاریخی مورد استفاده در یک کارخانه آهن که زمانی محل را اشغال می کرد اشاره دارد. بالاتر از این، آجر قرمز نیز بازتاب میراث صنعتی سایت است، با پنجره‌های نامنظم که برای ایجاد جذابیت بصری طراحی شده‌اند، فلز بیرون زده آن‌ها نمایان می‌شود و لوورهای داخلی سایه‌اندازی می‌دهند.
این ساختمان که بخشی از پردیس مرکزی نورویچ دانشگاه هنر نورویچ است، از کنار رودخانه در محل یک بلوک مسکونی دانشجویی و پارکینگ بی‌استفاده دهه 1970 واقع شده است.
طبقات بالای دوک استریت ریورساید شامل 100 اتاق دانشجویی مجزا است که در دسته‌هایی مستقل با آشپزخانه و فضای استراحت مشترک چیده شده‌اند.
کارخانه آهن بارنارد، بیشاپ و بارنارد که در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم این مکان را اشغال کرده بود، طرح های زیبایی برای محصولات داخلی و همچنین اقلام معمولی مانند توری سیمی تولید کرد که معروف است برای نگهداری از خرگوش به استرالیا صادر می شود. در خلیج ارجاع به این تاریخ به معنای واقعی کلمه در ساخت و ساز و جزئیات ساختمان بافته شده است – به عنوان مثال مش فلزی پوشش سرسرا که عملکردهای زیادی را انجام می دهد که امکان تهویه طبیعی، درمان صوتی، غربالگری بصری خدمات و سطح بافت دوست داشتنی و جذاب را فراهم می کند.
هدف اصلی ایجاد یک ساختمان شاخص برای دانشگاه هنر نوریچ بود که تکمیل کننده ساختمان های دیگر در پردیس مرکزی نورویچ باشد. رویکرد طراحی ما همچنین به دنبال باز کردن امکانات استفاده در داخل و اطراف ساختمان بود: موارد پیش‌بینی‌شده و غیرقابل پیش‌بینی، برنامه‌ریزی‌شده و برنامه‌ریزی نشده. برای مثال، باز کردن نمای کنار رودخانه، با ایجاد یک فضای مشترک برای دانشگاه و عموم مردم، چیزی را به شهر باز می‌گرداند.
برای ساخت و ساز کارآمدتر، تمام غلاف های حمام خارج از محل ساخته شدند، یک سیستم داربست دیوار نوردی نوآورانه برای آجرکاری مورد استفاده قرار گرفت، در حالی که یک روبنای فولادی گیج سبک ساخت دقیق و سریع را امکان پذیر کرد. این ساختمان برای استفاده کم انرژی طراحی شده است، با سرسرا و فضاهای آموزشی تهویه طبیعی و MVHR در خوابگاه دانشجویی.
ورودی اصلی، که در داخل یک پاساژ قرار دارد، برای کمک به جان بخشیدن به خیابان دوک، که یک گذرگاه کلیدی شهر است، طراحی شده است. فضای عمومی جدید در کنار رودخانه ونسوم دارای صندلی و یک فضای آموزشی/اجرای در فضای باز است که بخش‌هایی از ساحل رودخانه را که قبلاً غیرقابل دسترس بود، جوان می‌کند.
از نظر بیرونی، ساختمان، اگرچه از جلوی رودخانه عقب افتاده است، اما به معماری تاریخی رودخانه با اشاره به ساختمان‌های انباری که زمانی رودخانه ونسوم را در برگرفته بودند، اهمیت می‌دهد. این امر توسط ریتم افقی پنجره‌هایی که با فاصله‌های تکراری و نامنظم طراحی شده‌اند و توسط جعبه‌های پنجره‌ای بیرون زده که سایه خورشید را ایجاد می‌کنند، مدوله شده است، تأکید می‌کند. آجر قرمز مرجع را با آخرین کنایه به پشته دودکش ریخته گری قدیمی در یک شبح آجری در نمای خیابان دوک تکمیل می کند.
تاریخ تکمیل ژانویه 2021
سطح ناخالص طبقه داخلی 4400 متر2
هزینه ساخت فاش نشده
معمار معماران هادسون
مشتری دانشگاه هنر نوریچ
مهندس سازه روسی لانگ
M&E ماکس فوردهام
نقشه بردار کمیت مشاوره واقعی
طراحی منظر شیلز فلین
پیمانکار اصلی آر جی کارتر
CO سالانه2 انتشارات 28.62 کیلوگرم / CO2/m2
منبع
ما فکر می‌کنیم که چنین در هم تنیده‌ای از رشته‌های مختلف عملکرد، بافت اجتماعی و تاریخی، زمانی که تقطیر و ترکیب شوند در یک طرح، تجربه‌ای غنی‌تر و بازتر معماری را ایجاد می‌کند.
آنتونی هادسون، کارگردان، معماران هادسون
داده های پروژه
دیدگاه معمار
