این موسسه خیریه نام ساختمان 46 ساله باربیکن را در کنار بناهای شاخصی از جمله دفتر مرکزی کانال 4 ریچارد راجرز در مرکز لندن، مرکز BDP’s The Point در میلتون کینز در سال 1985 و مرکز رینگ وی بیرمنگام توسط معمار محلی جیمز رابرتز نامگذاری کرد.
از دیگر ساختمان‌های این فهرست می‌توان به دفتر مرکزی اسپنس، گلاور و فرگوسن اسکاتلندی ویدوز در ادینبورگ و برج‌های خنک‌کننده در وست برتون، ناتینگهام‌شر اشاره کرد.
موزه لندن که در سال 1977 ساخته شد، اولین موزه پس از جنگ بود که در پایتخت ساخته شد و بزرگترین موزه تاریخ شهری در جهان قبل از بسته شدن در دسامبر سال گذشته بود.
در حالی که موزه قرار است به خانه جدیدی در وست اسمیتفیلد منتقل شود، جایی که به موزه لندن تغییر نام خواهد داد، برنامه هایی برای تخریب موزه قدیمی لندن در سال 2021 توسط دیلر اسکوفیدیو + رنفرو و شپرد رابسون رونمایی شد.
این طرح شامل تخریب کلی موزه باربیکن استیت لندن و بیشتر بلوک اداری باستیون هاوس است که ساکنان محلی استدلال می کنند که می توان آن را بازسازی کرد.
با این حال، شرکت شهر لندن اصرار دارد که حفظ ساختمان‌ها «گزینه مناسبی نیست» و هفته گذشته درخواستی برای ارزیابی اثرات زیست‌محیطی با شورای شهر همسایه وست مینستر ارائه کرد که به اجرای برنامه‌های خود ادامه می‌داد.
منبع: الین هاروود
Ringway Center بیرمنگام
مرکز رینگ‌وی بیرمنگام، که گروه میراث فرهنگی آن را نیز در فهرست «در معرض خطر» خود قرار داده است، در حال حاضر با تهدید تخریب مواجه است. طرح‌هایی که توسط Corstorphine & Wright طراحی شده است، ساختار نمادین جاده کمربندی را با سه برج جایگزین می‌کند که بلندترین آنها به 56 طبقه می‌رسد. کمپین ها در حال حاضر در حال مبارزه برای بازسازی ساختمان هستند.
از برج های خنک کننده وست برتون، انجمن قرن بیستم گفت که این سازه ها “مانند یک استون هنج غول پیکر و بتنی” هستند که قرار است تخریب شود. این انجمن به استفاده از آن در زمستان امسال برای کمک به تامین انرژی و وضعیت آن به عنوان قدیمی ترین نیروگاه زغال سنگ فعال در بریتانیا اشاره کرد.
برج های خنک کننده بین سال های 1961 تا 1967 با طرح های گروه طراحی معماران ساخته شدند.
این فهرست همچنین شامل مرکز منابع آموزشی زنان Jagonari در اواخر دهه 1980 در وایتچپل، شرق لندن است که توسط تعاونی طراحی فمینیست ماتریکس به همراه زنان محلی بنگلادشی طراحی شده است. ساختمان به تازگی در گنجانده شده است کار زنان: لندن نقشه ای که توسط گروه داوطلبانه قسمت W تهیه شده است تا مشارکت های «مهم» اما «اغلب از دست رفته» زنان را در محیط ساخته شده به نمایش بگذارد.
کاترین کرافت، مدیر انجمن قرن بیستم، گفت: «وقتی ساختمانی تخریب شد، دیگر راه برگشتی وجود ندارد. یک خلقت منحصر به فرد برای همیشه گم می شود. در حالی که برخی از این ساختمان ها ممکن است نیاز به تجدید تخیلی داشته باشند، اما همه آنها قادر به الهام بخشیدن و انرژی بخشیدن به کاربردهای جدید هستند.
10 ساختمان برتر در معرض خطر انجمن قرن بیستم
مرکز رینگ‌وی، بیرمنگام – جیمز رابرتز، سیدنی گرین‌وود (1958-1960)
موزه لندن/خانه سنگر، شهر لندن – پاول و مویا (1977)
نقطه، میلتون کینز – BDP (1985)
دفتر مرکزی کانال 4، وست مینستر – ریچارد راجرز (1994)
هتل ریویرا، ویموث – ال استوارت اسمیت (1937)
مرکز جاگوناری، وایت چاپل – تعاونی طراحی فمینیستی ماتریکس (1985-1987)
برج های خنک کننده وست برتون، ناتینگهام شایر – گروه طراحی معماران (1961-67)
دفتر مرکزی اسکاتلندی بیوه ها، ادینبورگ – اسپنس، گلاور و فرگوسن (1972-1976)
نورکو هاوس، آبردین – کوول، متیوز و شرکا (1966-70)
تالار شهرستان کاردیف، گلامورگان جنوبی – دفتر معمار شهرستان (1986-87)