دیگر فینالیست‌هایی که در ماه فوریه معرفی شدند، آلیسون بروکس با استودیوی تمرین نیجریه‌ای Contra بودند. تیمی متشکل از جان مک اسلان + شرکا، معماران تاد ویلیامز/بیلی تسین مستقر در ایالات متحده و معمار بنگلادشی مارینا تباسوم. معمار دانمارکی دورته ماندروپ با معماران جان رابرتسون مستقر در لندن. Feilden Clegg Bradley با تمرین دانمارکی Lendager; و هال مک نایت مستقر در بلفاست.
مفاهیم رقابتی برای توسعه مجدد 35 میدان مسافرخانه لینکلن در ماه مه به نمایش عمومی ناشناس رفت. این کانسپت در دور افتتاحیه خود بیش از 100 برنامه کاربردی دریافت کرد.
دام مینوش شفیق، مدیر LSE و رئیس هیئت داوران گفت: «ما تصمیم سختی برای گرفتن داشتیم زیرا کیفیت ارسال‌ها بسیار قوی بود، اما من خوشحالم که معماران دیوید چیپرفیلد را به همراه فیکس و مرلین به عنوان برنده مسابقه ما معرفی می‌کنم. مسابقه طراحی The Firoz Lalji Global Hub.
این راه حل طراحی پایدار از اخلاق LSE پیروی می کند، یک ساختمان موجود را می گیرد و آن را برای قرن بیست و یکم تطبیق می دهد. من شکی ندارم که وضعیت LSE را به عنوان یک دانشگاه با دارایی در سطح جهانی که با شهرت علمی جهانی آن مطابقت دارد، بیشتر خواهد کرد.
دیوید چیپرفیلد گفت: ما خوشحالیم که توسط LSE برای طراحی مرکز جهانی فیروز لالجی جدید انتخاب شده ایم. ما اخلاق و مأموریت مرکز جدید را برای رسیدگی به مسائل جهانی از طریق استراتژی استفاده مجدد تطبیقی پذیرفته ایم.
پروژه ما نشان می‌دهد که چگونه استفاده مجدد از ساختمان‌های موجود را می‌توان نه به‌عنوان یک تعهد، بلکه به‌عنوان تعهدی به رویکردی مدبرانه‌تر و مسئولانه‌تر به آینده‌مان، بر اساس استفاده هوشمندانه از سرمایه‌های مادی و فرهنگی موجود در نظر گرفت.
ما معتقدیم که جاه‌طلبی‌های فرهنگی و آموزشی مرکز جهانی فیروز لالجی در خود فرآیند طراحی، تعامل بسیار هماهنگ تیم، مشتری و زمینه منعکس می‌شود.
مسابقه سازماندهی شده توسط RIBA به دنبال “یک قطعه استثنایی از معماری دانشگاه” در محل ساختمان موجود بود، که در دهه 1950 به دنبال آسیب بمب در جنگ به طور کامل بازسازی شد و قبلاً خانه کالج سلطنتی جراحان بود.
ساختمان آکادمیک جدید 12500 متر مربعی مرکز جهانی فیروز لالجی با امکانات کنفرانس، فضاهای آموزشی و آزمایشگاه های دیجیتال را در خود جای خواهد داد. همچنین خانه یک استودیوی فیلم، یک تئاتر 350 صندلی، اتاق‌های سمینار، مکان‌های استراحت، محل اقامت تحقیقاتی و یک کافه خواهد بود.
داوران مسابقه عبارتند از جولیان رابینسون، مدیر املاک LSE. مینوچه شفیق، مدیر و رئیس LSE؛ ریکی بردت، استاد شهرهای LSE; جوزی استفنز، دبیر کل اتحادیه دانشجویان LSE; و فیروز لالجی، دانشجوی سابق و کارآفرین فناوری اطلاعات متولد اوگاندا که حامی این پروژه است.
رابینسون گفت: «این سخت‌ترین رقابت ما بود! یک خلاصه چند وجهی و یک الزام برای تحویل اولین ساختمان خالص کربن صفر مدرسه برای تیم‌های رقیب و LSE یک چالش بود.
“به عنوان آخرین پروژه مجموعه ما، ضروری بود که برای گرفتن این تصمیم درست زمان بگذاریم. ما از حجم عظیم خلاقیت و تلاش فکری رقبا قدردانی می کنیم، اما فقط توانستیم یک برنده را انتخاب کنیم.
ما معتقدیم طراحی دیوید چیپرفیلد پایدارترین راه حلی بود که به الزامات مختصر ما دست یافت و به LSE یک قطعه اساسی از معماری دانشگاه را ارائه داد. این یک طراحی الهام بخش است و من مشتاقانه منتظر همکاری با دیوید چیپرفیلد و تیمش برای ارائه پروژه برجسته دیگری برای مدرسه هستم.
LSE در 15 سال گذشته بیش از 500 میلیون پوند برای تغییر محوطه دانشگاه آلدویچ لندن سرمایه‌گذاری کرده است و اکنون توجه خود را به سمت ساختمان‌های با عملکرد ضعیف و ناکافی معطوف کرده است تا تا سال 2030 به کربن خالص صفر تبدیل شود.
ساختمان موجود در 35 Lincoln’s Inn Fields، در منطقه حفاظت شده Strand، در سال 2017 به LSE اجاره داده شد و همسایه با اداره ثبت زمین سابق ثبت شده در درجه II است که Jestico + whiles آن را هشت سال پیش به مرکز تحقیقاتی برای دانشگاه تبدیل کرد. سایت مسابقه چند در پایین تر از ساختمان مارشال گرافتون که اخیراً تکمیل شده است نیز برای LSE قرار دارد.
Pilbrow & Partners قبلاً یک مطالعه امکان سنجی را تکمیل کرده بود که یک ساختمان اداری جدید را برای کالج سلطنتی جراحان در این طرح در سال 2013 پیشنهاد کرده بود.
نمای بیرونی ساختمان مارشال، LSE، توسط Grafton Architects (که درهای خود را در ژانویه 2022 افتتاح کرد)
منبع: هری تارباک، میس
تیم های منتخب
- آلیسون بروکس با استودیو کنترا (بریتانیا و نیجریه)
- [WINNER] دیوید چیپرفیلد با فیکس و مرلین (بریتانیا)
- معماران دورته ماندروپ و جان رابرتسون (دانمارک و بریتانیا)
- Feilden Clegg Bradley با Lendager (بریتانیا و دانمارک)
- هال مک نایت (بریتانیا)
- جان مک اسلان + شرکا با معماران تاد ویلیامز/بیلی تسین و مارینا تباسوم (بریتانیا، ایالات متحده آمریکا و بنگلادش)