Baíto Architectes و Atelier Pirollet Architectes استادیوم دهه 1950 را بازسازی کردند

استودیوهای معماری Baíto Architectes و Atelier Pirollet Architectes یک استادیوم ویران قرن بیستمی در La Ciotat، فرانسه را تازه سازی کرده اند، جایگاه را تعمیر کرده و ورودی مدرنیزه شده را اضافه کرده اند.

جایگاه ورزشگاه ژان بوئیسو که به تازگی به روز شده است، به ساختار موجود که در سال 1958 ساخته شده و محل باشگاه فوتبال ES La Ciotat است، ظاهری مدرن می بخشد.

باستین بیگوئه، یکی از بنیانگذاران معماران Baíto به Dezeen گفت: «(پایگاه) موجود فرسوده بود و چندین مسئله ساختاری و بهداشتی نیاز به کار اساسی داشت.

اما ساختمان ویژگی های معماری واقعی و به ویژه سقف جایگاه ها را ارائه می کرد؛ یک سایبان بتنی بسیار مطبوع که به استادیوم باز می شد.»

قبل از بازسازی، که توسط شورای شهر محلی آغاز شد، این غرفه دارای ترتیبی از تیرها و پایه های بتنی رنگ شده بود که 900 صندلی را پشتیبانی می کرد.

در زیر قسمت های نشیمن شیبدار، اتاق های رختکن و امکانات خدماتی در داخل شبکه ای از دیوارهای بتنی محصور شده بودند. علیرغم طراحی نسبتاً مدرن، جایگاه استادیوم نشانه هایی از کهنگی را نشان می داد و ضد آب ضعیفی بود.

معماران Baíto و Atelier Pirollet Architectes علاوه بر تعمیر و ضد آب جایگاه، تعدادی از ویژگی های موجود سازه، از جمله یک سایبان بتنی که به استادیوم باز می شود، حفظ کردند.

سقف بتنی که برای تعیین طراحی استادیوم رشد کرده است، روی بقیه سازه به شکل کنسول است و دارای یک زیرین صاف است که توسط تیرها قطع نمی شود.

در حالی که سقف و سازه غرفه حفظ شد، امکانات طبقه همکف برداشته شد تا ساختار اصلی ساختمان نمایان شود، که استودیوها با اتاق های رختکن و امکانات ورزشی جدید مجهز شدند.

در زیر لبه های غرفه غرفه، امکانات داخلی با یک راهروی سرپوشیده قابل دسترسی است که دارای قاب های بتنی ریتمیک است که بر روی زمین سایه می اندازد.

اتاق های مجزا که از گذرگاه سرپوشیده منشعب می شوند، پشت درهای سفالی رنگ روشن قرار دارند.

در داخل هر اتاق، رنگ سفالی یکسان در سراسر طراحی داخلی، از طریق کاشی های رنگارنگ، دیوارها و نیمکت ها دیده می شود. هم در داخل و هم در خارج، رنگ های بژ کم رنگ در بقیه طرح ها با رنگ های خنثی دیوارها و کف و همچنین سقف های بتنی اکسپوز غالب هستند.

Beguier گفت: "این پروژه معدنی با حضور قوی تخته های بتنی برای تقویت حجم در رویکرد رادیکال خود در نظر گرفته شده بود."

"و تمام عناصر تکمیل کننده این حجم - در، بدنه درجه بندی، توری، کاشی، سفال، نیمکت و غیره - به رنگ مایل به قرمز، یادآور مواد محلی استفاده شده، برای نرم کردن و درخشان کردن تصویر ساختمان هستند."

در یک طرف غرفه، Baíto Architectes و Atelier Pirollet Architectes یک ورودی به تاسیسات ایجاد کردند و حجم بتنی یکپارچه بزرگی را در خود جای دادند که در کنار یک پلکان بلوکی قرار دارد.

این پلکان که به بالای آن نزدیک تر می شود، با پل عابر پیاده روی که امکانات عمومی بیشتری را در خود جای داده است، به جایگاه متصل می شود.

Beguier می گوید: «تکنیک ورودی، پاسخ به دسترسی عمومی (با ایجاد آسانسور) و تمایل به شناسایی دسترسی با این شکل توتم در انتهای امتداد را ترکیب کرد.

دیگر جایگاه هایی که اخیراً در Dezeen به نمایش گذاشته شده اند شامل یک جایگاه پنج طبقه است که برای پیست اسب سواری در نیویورک برنامه ریزی شده است و جایگاه های صندلی مدولار که برای شکل گیری یک استادیوم موقت برای جام جهانی کریکت تغییر کاربری داده اند.

عکاسی توسط استفان ابودارام / ما محتوا(ها) هستیم.