یک کتابخانه مواد در این نمایشگاه 15 نمونه زیستی را در خود جای داده است که همگی کشت شده یا از محصولات فرعی صنعتی در بریتانیا ساخته شده اند. نمونه‌هایی از خاک رس، کنف، میسلیوم، سنگ، بلال و موارد دیگر با توضیحات مکتوب که تاریخچه، منبع، خواص و کاربردهای معمول هر ماده را برجسته می‌کند، به نمایش گذاشته شده است.
بلوک های کنفی
منبع: CobBauge
نصب نشان می دهد که چگونه می توان از آن به عنوان بخشی از یک سیستم کاست پیش ساخته برای ساخت دیوار استفاده کرد. علاوه بر این، متصدیان بر این باورند که کاه نسبت به سایر مصالح ساختمانی معمولی منصفانه‌تر است، زیرا «خلوص ساختمان را به چالش می‌کشد» و به کاربران این فرصت را می‌دهد تا فعالانه با آن درگیر شوند و از آن نگهداری کنند.
منبع: هنری وید
این فیلم ها همچنین از طریق ساخت و سازهای زیستی با استفاده از موادی مانند کاه و الوار، کربن زدایی می کنند. اعداد و ارقام وحشتناک هستند: 62 درصد از زباله های بریتانیا از ساخت و ساز، حفاری و لایروبی می آید، در حالی که سوء مدیریت جنگل های ما به این معنی است که 80 درصد از الوار مورد استفاده در ساخت و ساز وارداتی است. نادیده گرفتن فراخوان برای اقدام سخت است.
منبع: HG Matthews Brickworks
این فیلم ها بر اساس سه فصل از کتاب فرهنگ های مادی ساخته شده اند. اصلاحات مادی، که شامل مجموعه ای دقیق از تحقیقاتی است که زیربنای کار این تمرین است و نیروی بسیج کننده نمایشگاه است. فیلم «استخراج» به این نتیجه می‌رسد که «ضروری‌ترین نیاز برای معماری، ایجاد تعادل بین نیازهای زمین و نیازهای ساخت‌وساز است».
خانه کاب در حال ساخت در دانشگاه پلیموث، بخشی از پروژه CobBauge دانشگاه
Homegrown: Building a Post-Carbon Future نمایشگاه جدیدی است که توسط Summer Islam، Paloma Gormley و George Massoud، مدیران غیرانتفاعی طراحی و عمل تحقیقاتی فرهنگ‌های مواد برگزار می‌شود. با اشغال فضای نمایشگاهی سرسرا مرکز ساختمان، حضور متواضع آن یک چشم انداز بزرگتر را رد می کند: یک تغییر اساسی و گسترده به سمت شیوه های ساختمانی احیاکننده در صنعت ساخت و ساز.
Homegrown: Building a Post-Carbon Future تا 15 آوریل در مرکز ساختمان، خیابان فروشگاه، WC1 لندن اجرا می شود.
درین فادینا طراح و نویسنده معماری است. او در سنترال سنت مارتینز تدریس می کند و فارغ التحصیل چهارمین گروه از نویسندگان معماری جدید است.
منبع سوال اصلی Homegrown این است که چگونه می توان استفاده از مواد زیستی را برای دستیابی به حداکثر تأثیر زیست محیطی افزایش داد. همانطور که مدیر فرهنگ های مادی، تابستان اسلام، اشاره می کند: “هیچ یک از اینها مهم نیست، مگر اینکه در مقیاس انجام شود.” هدف این است که همه طرف‌های درگیر در زنجیره تامین ساخت‌وساز از معماران و پیمانکاران گرفته تا توسعه‌دهندگان و سیاست‌گذاران را درگیر و تحت تاثیر قرار دهد.
این مواد مطمئناً در خانه در مرکز ساختمان وجود دارند، که در ابتدا به عنوان یک دفتر مصالح ساختمانی 90 سال پیش طراحی شد، و در نمایش باز نگهداری می‌شوند و نیاز به رسیدگی و بازرسی دقیق دارند. بازدیدکنندگان ممکن است با توجه به خواص حرارتی و ساختاری آن از اینکه بفهمند یک بلوک کنفی چقدر سبک است شگفت زده شوند.
قطعه مرکزی نمایش یک دیوار در مقیاس 1:1 است که از کاه تریتیکاله (محصول ترکیبی چاودار و گندم) با اندازه یک “مربع تاچر” ساخته شده است – یک معیار تاریخی که توسط کاهگل ها به وسعت 100 فوت مربع استفاده می شود. همه کاره بودن و ترکیبی از خواص ساختاری، عایق و جذب کربن، بحث این است که کاه باید از همه جا استفاده کند که قرن ها پیش بود، اما در مقیاس، به طور کامل در زنجیره تامین ساخت و ساز و تکنیک های ساختمانی معاصر ادغام شود.
این به عملکرد فرهنگ‌های ماده اشاره می‌کند، که نگاهی کلی به چرخه زندگی یک ماده دارد – منبع، پردازش، حمل و نقل و استفاده از آن – بررسی انتشار کربن در هر مرحله. در میان شیوه‌های جبران کربن واپس‌گرا و جایگزینی قطعه قطعه مواد که مشخصه پایداری در معماری امروزی است، این عمل از طراحی نه‌تنها «پایدار»، بلکه به‌طور فعال احیاکننده حمایت می‌کند.
کیوریتورها همچنین سه فیلم کوتاه را برای این نمایشگاه سفارش داده اند. فیلم‌های موجود، یافت شده و پهپادها با روایت کوتاهی همراه است که اتکای ما به مواد پتروشیمی و استخراج زمین‌های فرسوده را محکوم می‌کند.
البته چالش‌هایی برای اصلاحات گسترده‌ای که این رویه پیشنهاد می‌کند وجود دارد: پیمانکاران و بازرسان ریسک‌گریز در ساخت و ساز با مواد زیستی و تایید آن مردد هستند، همچنین قوانین پیچیده و (پس از گرنفل) در حال تغییر ساختمان. تعداد کمی. آنچه مورد نیاز است تلاش دقیق و هماهنگ از سوی همه طرف ها و در تمام مراحل ساخت است. فرهنگ‌های مادی، به نوبه خود، به نظر می‌رسند که این کار را انجام دهند.