استودیوی معماری سوئیسی Itten+Brechbühl یک سالن ورزشی دانشگاه چوبی موقت در زوریخ ایجاد کرده است که آرزو دارد ساخت و ساز قابل جداسازی آن “استاندارد جدید در معماری” باشد.
Sporthallenprovisorium Gloriarank که در فهرست نهایی در رده ساختمان‌های پایدار جوایز Dezeen 2024 قرار گرفته است، چهار سالن ورزشی در دانشگاه زوریخ را با ساختار چوبی چسب‌دار (گلولام) که با چوب کاج اروپایی پوشیده شده است، جایگزین می‌کند.
با در نظر گرفتن پایداری، Itten+Brechbühl این ساختمان سه طبقه را با شرکت ساخت و ساز چوب Hector Egger Gesamtdienstleistung طراحی کرد تا پس از 10 سال استفاده به راحتی تخریب شود.
دانیل بلوم، شریک Itten+Brechbühl، به Dezeen گفت: «طراحی یک ساختمان قابل جداسازی باید استاندارد جدیدی در معماری باشد. فقط در 100 سال گذشته است که شروع کردیم به چسباندن همه چیز به هم.»
وی ادامه داد: «توسعه ساختمان‌های جداشدنی به ما این امکان را می‌دهد که ساختمان‌های خود را نه تنها در شکل و بیان، بلکه از طریق ساخت و ساز و جزئیات پرورش دهیم.»
اگر این کار را انجام دهیم، پایداری و کفایت می تواند به نیروی محرکه ای برای ایجاد معماری تبدیل شود.»
Itten+Brechbühl در گوشه یک سایت مثلثی شکل، ساختمان را به صورت خوشه ای از سه حجم مکعبی ترکیبی طراحی کرد.
بیشترین حجم شامل سالن های ورزشی، کوچکترین دارای اتاق های رختکن و امکانات دوش و حجم بدون پنجره دارای فضاهای ذخیره سازی و اتاق های گیاهی است.
به گفته بلوم، تا آنجا که ممکن است از چوب خام استفاده شده است تا اگر عناصر برای پروژه دیگری مورد استفاده مجدد قرار نگیرند، می توانند تجزیه بیولوژیکی شوند.
ستون ها و تیرها از گلولام ساخته شده بودند، در حالی که از چوب تصفیه نشده در جاهای دیگر ساختمان استفاده شد، از جمله روکش خارجی کاج اروپایی، روکش داخلی تخته رشته ای جهت دار (OSB) و تخته سه لا برای پوشش دال های پیش ساخته استفاده می شود.
المان‌های چوبی استاندارد شده با پیچ‌ها به هم متصل شدند و قصد داشتند ساختمان موقت را آسان‌تر کنند و دوباره استفاده کنند.
بلوم گفت: «سه سناریو وجود دارد – یا ساختمان برچیده می‌شود و در جای دیگری بازسازی می‌شود، یا از قطعات آن استفاده مجدد می‌شود.»
بلوم ادامه داد: “اگر هر دوی این گزینه ها شکست بخورند، چوب خام و مواد دیگر زیادی وجود دارد که می توان از آنها برای ایجاد ساختمان های جدید استفاده کرد یا اجازه داد که الوار به خاک تبدیل شود و درختان جدیدی روی آن رشد کنند.”
الوار خام برخلاف چوب های تصفیه شده زیست تخریب پذیر هستند، بنابراین حتی اگر ساختمان به طور کلی یا جزئی مورد استفاده مجدد قرار نگیرد، باز هم ردپای کربن پایینی دارد.
رنگ های مختلف کاشی دیوار و کفپوش مشمع کف اتاق در هر سطح استفاده شد – قرمز در طبقه همکف، سبز در طبقه اول و آبی در طبقه دوم.
Itten+Brechbühl که در سال 1922 توسط Otto Rudolf Salvisberg و Otto Brechbühl تأسیس شد، دارای هفت دفتر معماری در سراسر سوئیس است.
دیگر سازه‌های قابل جداسازی که اخیراً در Dezeen منتشر شده است شامل یک خانه بامبو در آلمان و یک غرفه جنگلی است که توسط دانشجویان انجمن معماری لندن ساخته شده است.
عکاسی از یوهان زردون است.