نم و کپک مسئله جدیدی نیست. در واقع، اثرات بهداشتی ساختمان های مرطوب به طور گسترده توسط افرادی مانند چارلز دیکنز در دوره ویکتوریا نوشته شده بود، پوششی که منجر به قانون بهداشت عمومی در سال 1875 و ورود دوره اجباری ضد رطوبت برای جلوگیری از افزایش رطوبت شد. پس چرا، 150 سال بعد، ما هنوز با مسائل رطوبت سروکار داریم؟ چرا زندگی ها، از جمله کودک دو ساله اواب اسحاق، هنوز در بریتانیا از دست می رود؟
گزارش تحقیق و پزشکی قانونی در پی مرگ اواب باعث شد که دولت در فوریه امسال مقاله یافته های اولیه را منتشر کند که تخمین زده می شود حدود 6 درصد از خانه های متعلق به شورا دارای نوعی رطوبت یا کپک هستند که 4 درصد آن به این نتیجه رسیده است. ‘قابل توجه’. این یک چهارم میلیون خانه تنها در بخش شهرداری است. رقم خانه های شخصی ناشناخته است اما احتمالاً قابل توجه است.
به نظر می رسد صنعت ساخت و ساز چندان علاقه ای به طراحی که تعادل رطوبت مناسب را حفظ کند، ندارد
در حالی که بسیار حیاتی است که شوراها و سایر ارائه دهندگان مسکن به این موضوع گام بردارند، مشکل واقعی که معماران باید با آن مواجه شوند این است که پروژه های مقاوم سازی که برای افزایش عمر ساختمان ها یا بهبود عملکرد زیست محیطی آنها انجام می شود، در صورت تصور ضعیف، این وضعیت را بدتر می کند. به نظر می رسد صنعت ساخت و ساز چندان علاقه ای به طراحی به گونه ای ندارد که تعادل رطوبت مناسب و در نتیجه خانه ای سالم را حفظ کند. قسمت F به روز شده یک گام بسیار مثبت است، اما، به عنوان یک حرفه، باید مطمئن شویم که طراحی برای یک ساختمان تنفسی از ابتدا در نظر گرفته شده است و تا پایان راه انجام می شود.
چگونه باید هر ساختمانی را به گونه ای بازسازی کنیم که به جای آسیب رساندن به اکوسیستم طبیعی آن، بهبود یابد؟ تشخیص مهمترین بخش فرآیند است. درک بافت ساختمان ضروری است – متریال بودن، قدمت، و همچنین دسترسی به علل اصلی هر نقص، و اطمینان از اینکه تغییرات و اضافات متناسب با نیازهای آن ساختمان خاص است.
روی کاغذ همیشه آسان است، اما ساختمان‌ها هرگز خالص نیستند و در طول زمان با لایه‌هایی از نوسازی، تکه‌های تعمیرات، تصمیم‌های نامتجانس، آزبست و غیره تکامل می‌یابند. همه اینها با هم ترکیب می شوند تا تصویری گیج کننده را ایجاد کنند که در آن دیدن “زندگی” ساختمان واقعاً دشوار است. «رفع سریع» با ضمانت‌های قانع‌کننده بسیار جذاب می‌شود، اما در واقع با چالش اساسی پروژه مقابله نمی‌کند.
در عمل، من ساختمان‌های تاریخی مختلف را مقاوم‌سازی کرده‌ام و از نیاز به حفظ تعادل بافت موجود بسیار آگاه شده‌ام. من با متخصصان نم و کپک “پزشکی قانونی” و “سگ های مرطوب” که با خود می آورند کار کرده ام که می توانند کپک و پوسیدگی خشک را بو کنند.
شاید هر پروژه ای به یک سگ مرطوب نیاز نداشته باشد و مطمئناً، ما باید برای ایجاد راه حل های تکرارپذیر برای مسائل رایج تلاش کنیم. به عنوان مثال، ما می دانیم که در خانه های شهرداری، مسائل می تواند شامل نشت آهسته داخل حفره ها، نگهداری ضعیف ناودان ها، پنجره های غیرقابل کار که باعث تراکم می شود و فن های استخراج کننده شکسته شود.
در حالی که یک رژیم تعمیر و نگهداری خوب اساسی است، ما همچنین به یک معماری هوشمند نیاز داریم که بتوان امروز ارائه داد، به کل اکوسیستم سازه پاسخ دهد و اجازه دهد در آینده به راحتی از آن نگهداری شود. این آسیب پذیرترین افراد هستند که بیشتر با عواقب این نقایص زندگی می کنند و عاملیت آنها نیز مهم است. Lپنجره‌هایی را می‌سازیم که برای استفاده، باز کردن و همچنین دیدن، ایمن و لذت‌بخش هستند. بیایید ناودان هایی بسازیم که دسترسی به آنها آسان باشد. و بیایید سیستم های تهویه غیرفعال را بر سیستم های مکانیکی اولویت دهیم.
مرکز بریتانیا برای رطوبت در ساختمان ها (UKCMB) تعدادی منابع را برای آموزش و حمایت از مردم در درک تعادل محیطی خانه ها و محیط های داخلی ایجاد کرده است. با توجه به یافته های اخیر و موارد هولناک مانند Awaab، مهم است که معماران این موضوع را جدی بگیرند. طرح‌های مقاوم‌سازی ما باید برنامه‌ای برای ساختمان‌های سالم‌تر و همچنین کارآمدتر باشد.