Building for Change – The Architecture of Creative Reuse by Ruth Lang

کتاب مفهومی ذاتاً شاعرانه از طراحی از طریق استفاده مجدد دارد. آنچه ممکن است به عنوان صحبت معماری یا ایده آل سازی تلقی شود در واقع قدردانی از مقاوم سازی به عنوان تمرین مراقبت است تا یک فرآیند سیستمی تعمیر. ساختمان برای تغییر موضوعات کلیدی و راه های انتشار استفاده مجدد را به عنوان یک عمل ساختمانی از نظر اجتماعی و اقتصادی با دوام برجسته می کند.

Building for Change: The Architecture of Creative Reuse اثر روث لانگ. منتشر شده توسط گشتالتن. HB 256pp



منبع لانگ توضیح می دهد که صنعت ساخت و ساز به گونه ای راه اندازی شده است که ساخت و ساز و گردش ساختمان های جدید آسان تر و سودآورتر از مقاوم سازی است. به طور کلی، انگیزه‌های توسعه‌دهنده با کیفیت‌های اساسی استفاده مجدد، مانند نوآوری مواد و طول عمر ناسازگار است، اما این امر پتانسیل کاهش هزینه‌های عملیاتی را در بلندمدت نادیده می‌گیرد. لانگ استدلال می کند که برای درگیر شدن معنادار با استفاده مجدد خلاقانه، باید برچیده شود. او می نویسد: «این برچیدن از نظر خود پروژه ها به معنای واقعی کلمه است، اما به طور مجازی برای چارچوب های عمل و تدارکات، سیاست برنامه ریزی و کنترل ساختمان که صنعت ساخت و ساز در حال حاضر در آن فعالیت می کند، اعمال می شود.

مرکز هنر و جامعه سندز اند، ساختمانی صادقانه و سازگار، که برای انعطاف‌پذیری برنامه، طول عمر و اقتصاد مواد دایره‌ای طراحی شده است، در منطقه حفاظت‌شده پارک جنوبی فولام قرار گرفته و در منطقه حفاظت‌شده پارک جنوبی فولام قرار دارد. پروژه نامزدی جایزه RIBA Stirling توسط معماران Mæ یکی از پروژه های متعددی است که در کتاب جدید روث لانگ گنجانده شده است. ساختمان برای تغییر: معماری استفاده مجدد خلاقانه. این کتاب نه تنها انبوهی از پروژه‌های با دقت طراحی شده را نشان می‌دهد، بلکه به عنوان یک راهنمای قابل دسترس برای اصول کلیدی استفاده مجدد برای مشتریان، معماران، توسعه‌دهندگان و پیمانکاران عمل می‌کند.

پروژه برجسته بازسازی مرکز روانپزشکی کاریتاس در مله، بلژیک، توسط معمار De Vylder Vinck Taillieu (DVVT) است، بیمارستانی که به فضای عمومی تبدیل شده است که معماران به عنوان پروژه ای برای احیا و تقویت به آن نگاه می کنند و به کاربران آینده آژانس می دهد که چگونه فضاها تبدیل و استفاده می شوند. لانگ نیز توضیح می دهد چگونه روایت رشد و استفاده مجدد مهم بود. او می‌گوید: «DVVT نشان می‌دهد که چگونه شکاف‌ها نباید پوشانده و پنهان شوند، بلکه می‌توان آنها را به عنوان بخشی از یک تاریخ در حال انجام جشن گرفت. توصیفات واضح او این ایده را زنده می کند که مقاوم سازی می تواند پر جنب و جوش، مبتکرانه و پاسخگو باشد.

این کتاب در زمانی است که نگرانی‌ها و فعالیت‌های فزاینده در مورد نگرش سواره نظام نسبت به استفاده مجدد و مزایای اجتماعی و اقلیمی آن، که توسط رویدادهایی مانند جشنواره Retrofit Reimagined بیرمنگام به میزبانی میدان مدنی برجسته شده است، منتشر شده است. این کتاب همچنین نشان می دهد که استفاده مجدد را می توان و باید به عنوان فرآیندی در نظر گرفت که با جوامع درگیر است. روح بخشیدن به استفاده کنندگان از ساختمان به اندازه بافت ساختمان.

پس از مطالعه، به این نتیجه رسیدم که اگر «تخریب یک عمل خشونت‌آمیز است»، بازسازی و استفاده مجدد را می‌توان به‌عنوان اقدامی جبران‌کننده، بازپرداخت و حفظ جوامعی که به این فضاها متکی هستند و ارزش قائل هستند، تلقی کرد. اما شیوه‌های استفاده مجدد نیز باید با تنش‌هایی بین استفاده مجدد حساس و عواملی مانند دسترسی همراه باشد – جایی که نگهداری از فضاهای موجود نیز نابرابری‌هایی را که گاهی در آنها تجسم می‌یابد حفظ نمی‌کند.

اما همچنین موانع سیاسی، نگرانی‌های مربوط به ریسک و مسئولیت، و شکاف‌های دانشی را که در بخش‌های مختلف وجود دارد، تصدیق می‌کند. بدون پشتیبانی، انگیزه محدودی برای مقاوم سازی در مقیاس بزرگتر وجود دارد. کسی فکر می‌کند که فشار دولت برای حفاظت تاریخی مجسمه‌ها به جای روند مستمر تخریب و ساخت‌وساز جدید، به پرورش محیط ساخته‌شده ما گسترش می‌یابد.