حمایت Gove از آموزش مجدد این حرفه برای بی اعتبار کردن این رویکرد مبتنی بر جامعه افزایش یافت.
اخیراً، او موردی را که در نشریه Policy Exchange ارائه شده است، تأیید کرده است یک مدرسه از مکان، که معماران باید به درستی آموزش ببینند. به نظر می‌رسد این بحث برای ایجاد ساختمان‌ها و مکان‌های زیبا ضروری است تا از اعتراض عمومی نسبت به حجم مسکن جدید مورد نیاز در سراسر کشور جلوگیری شود. با این حال، این چیزی فراتر از انتقاد از معماران خود شیفته است که به دنبال دستمزدهای سنگین برای طرح های غیرقابل درک، خارج از چارچوب و مدرنیستی هستند که هیچ کس آن را دوست ندارد.
عدم احترام او به این حرفه مدتی است که ثبت شده است، به ویژه زمانی که او به عنوان دبیر آموزش و پرورش این عقیده را جرأت کرد که معماران مدارس جدید دستمزدهای طراحی را «تخفیف» می کنند که بهتر است برای تدریس هزینه شود.
این رویکرد تعیین‌شده محلی برای مکان‌سازی، نقطه مقابل استفاده از بالا به پایین از کدهای طراحی و چیزی است که می‌توان منطقه‌بندی زیبایی نامید، همانطور که در بازبینی‌های چارچوب سیاست برنامه‌ریزی ملی پیشنهاد شده است. این که جوامع محلی باید بتوانند به نفع خود در بازار زمین مداخله کنند، ممکن است با مخالفت صاحبان زمین و توسعه دهندگانی نیز روبرو شود که عادت دارند ارزش توسعه را برای خود کم کنند – و بدون شک، به عنوان نمایندگان سیاسی آنها.
چارلز ولش یک معمار و برنامه ریز مستقل است
منبع
مشارکت معماران در این رویکرد برای برنامه ریزی محله نمی تواند بهتر از این برای رسیدن به این هدف باشد. در حالی که مفاهیم بزرگ توسط آقای گوو مطرح می شود – زیبایی، دموکراسی، محیط زیست، همسایگی – قابل توجه است که در تمام بحث هایی که صورت می گیرد، هیچ اشاره ای به این واقعیت اساسی وجود ندارد که خیر عمومی مشروط به تجارت زمین توسط خود است. مالکان و توسعه دهندگان علاقه مند – فرآیندی که انتظار می رود جوامع محلی از آن مستثنی شوند. بن دربی‌شایر تمام تلاش خود را می‌کند و می‌گوید آقای گوو می‌فهمد. من مطمئن نیستم که آقای دربی‌شایر کاملاً خودش آن را دریافت کند.
این رویکرد به طور کامل در ارسال من به کمیته تراز کردن، در تلاش برای شناسایی و توسعه آن در فرآیند اصلاح برنامه ریزی، بیان شده است. من همچنین نشان می‌دهم که چگونه می‌توان گفت که حمایت گوو از آموزش مجدد این حرفه در مراحل پایانی مطرح شد تا این رویکرد جامعه‌محور را باطل کند.
می توان گفت که پذیرش کدهای طراحی به عنوان بخشی از اصلاحات برنامه ریزی آقای گوو به خودی خود نقش این حرفه را کاهش می دهد. اگر یک توسعه‌دهنده مسکن بتواند با پیروی از یک کد طراحی، این کار را با اعداد انجام دهد، چه کسی به یک معمار نیاز دارد؟
معماران برای مدتی نگران این بودند که حرفه آنها به تدریج به حاشیه رانده شود و به نظر واضح است که در پیگیری تحویل 300000 خانه در سال، آقای Gove آن را بیشتر به حاشیه می برد.
اولین مورد این است که با روشن بودن مشخصات طراحی شهری خود، معماران می توانند با مشورت با جامعه محلی و با همکاری برنامه ریزان (و احتمالاً، Public Practice در حال حاضر برای پوشش کل انگلستان گسترش یافته است)، مکان و طراحی توسعه های جدید را به طور کلی برنامه ریزی کنند. ، از این طریق به مدیریت محلی ایجاد مکان های با کیفیت کمک می کند.
بن دربی‌شایر تمام تلاش خود را می‌کند و می‌گوید آقای گوو می‌فهمد. من مطمئن نیستم که آقای دربی شایر کاملاً آن را دریافت کند
اصلاح برنامه ریزی هوشمند فرصتی را برای مقابله با این سیستم کنترل از بالا به پایین و معکوس کردن هرگونه به حاشیه راندن حرفه معماری فراهم می کند. به هر حال ممکن است زمان آن رسیده باشد که از آنچه به عنوان فضایی سازی سرمایه داری خارج از کنترل و کالایی سازی مترقی زمین و محیط طبیعی که در اقتصاد نئولیبرال ما نهفته است، توضیح داده شده است. معماران با همکاری نزدیکتر با برنامه ریزان در روند جاری شهرسازی، می توانند عملکرد خود را در فضای بین دولت و بازار قرار دهند. به این ترتیب، این حرفه شروع به معکوس کردن به حاشیه رانده شدن خود می کند و در شکل دادن به زیستگاه انسان در روی کره زمین مرتبط تر می شود.
این رویکرد تعیین‌شده محلی برای مکان‌سازی، نقطه مقابل استفاده از بالا به پایین از کدهای طراحی است
این سوال مطرح می شود که چرا RIBA به راحتی به تصویب کدهای طراحی ملحق شده است، نه اینکه برنامه ریزی جامع محلی توسط معماران را ترویج کند. خوانندگان ممکن است به یک ویدیوی YouTube از یک پانل مکان‌سازی تبادل سیاست که در کنفرانس حزب محافظه‌کاران در اکتبر سال گذشته برگزار شد علاقه‌مند باشند – با حضور مایکل گوو، آیک ایجه، نویسنده کتاب یک مدرسه از مکان، و بن دربی شایر. این پانل تشکیل شد تا بررسی کند که چگونه به عنوان بخشی از Leveling Up، ممکن است بتوان به زمینه‌های محلی منحصربه‌فرد پاسخ داد و غرور، جامعه و هویت محلی را در اولویت قرار داد.
اما مشغله ذهنی او با آموزش مجدد این حرفه شاید بیشتر معطوف به براندازی نقش معمارانی است که به عنوان «عامل فضایی» از طرف جوامع محلی در فرآیند برنامه ریزی محله ای عمل می کنند. اگرچه این نقشی است که توجه آقای گوو را به خود جلب کرده است، اما تاکنون به طور کلی حتی توسط خود معماران به رسمیت شناخته نشده است. با این حال، دو مزیت در مشارکت آنها در این فرآیند وجود دارد که ممکن است آقای گوو آنها را تشخیص دهد.
دومی که ارتباط نزدیکی با این موضوع دارد، کارکرد وسیع تری است که در ترویج عاملیت جوامع محلی تجسم یافته است. کسانی که این خط‌مشی را می‌نویسند، می‌خوانند و می‌توانند تخصیص مسکن را مشروط کنند به یک نسبت مذاکره از افزایش ارزش زمین که مستقیماً به جامعه صورت می‌گیرد، چه به صورت نقدی یا غیرنقدی – فضای باز عمومی، با هدف محلی مقرون‌به‌صرفه. مسکن و غیره این ایجاد «اشتراک» جدید است.
تحریریه اخبار معماری آریانا