مشهورترین پروژه های چیپرفیلد شامل بازسازی موزه Neues در برلین و بازسازی Procuratie Vecchie در ونیز است. هر دو به عنوان نمونه هایی از توجه دقیق او به میراث در حالی که سازه ها و محیط اطراف آنها را با تکنیک مدرن بالا می برد ذکر شد.
دیوید چیپرفیلد: پروژه های بریتانیا
معماران دیوید چیپرفیلد دفاتری در لندن، برلین، میلان، شانگهای و سانتیاگو د کامپوستلا دارد.
دیوید چیپرفیلد: پروژه های بین المللی
چیپرفیلد در مورد برنده شدن خود گفت: «من این جایزه را تشویقی می‌دانم تا همچنان توجه خود را نه تنها به ماهیت معماری و معنای آن معطوف کنم، بلکه به مشارکتی که ما به عنوان معمار می‌توانیم برای مقابله با چالش‌های وجودی آب و هوا داشته باشیم، ادامه دهم. تغییر و نابرابری اجتماعی
برندگان قبلی پریتزکر شامل معمار فقید هندی بالکریشنا ویتالداس (BV) دوشی، فرانسیس کره (برنده سال گذشته) مستقر در برلین و ریچارد راجرز فقید هستند.
ما می‌دانیم که به‌عنوان معمار، می‌توانیم نقش برجسته‌تر و درگیرانه‌تری در خلق دنیایی زیباتر، بلکه عادلانه‌تر و پایدارتر داشته باشیم. ما باید به این چالش برسیم و به الهام بخشیدن به نسل بعدی کمک کنیم تا با بینش و شجاعت این مسئولیت را بپذیرند.
در سال 2007 کار او برنده جایزه RIBA Stirling برای موزه ادبیات مدرن در مایباخ آلمان شد.
کار او در شمال غربی اسپانیا، جایی که چیپرفیلد خانه دومی دارد، به عنوان نمونه ای از تعهد او به حل چالش های بحران آب و هوا از طریق تخصص محیطی و چشم انداز ذکر شد.
2022 Diébédo Francis Kéré (56)
2021 آن لاکاتون (65) و ژان فیلیپ واسال (67)، فرانسه
2020 ایوان فارل (69) و شلی مک نامارا (68)، ایرلند
2019 آراتا ایزوزاکی (87)، ژاپن
2018 بالکریشنا ویتالداس دوشی (90)، هند
2017 رافائل آراندا (55) کارمه پیگم (54) و رامون ویلالتا (56) از RCR Arquitectes، اسپانیا
2016 آلخاندرو آراونا (48)، شیلی
2015 فری اتو (89)، آلمان
2014 شیگرو بان (56)، ژاپن
2013 تویو ایتو (71)، ژاپن
2012 وانگ شو (48)، چین
2011 ادواردو سوتو دی مورا (58)، پرتغال
2010 کازویو سجیما (54) و ریو نیشیزاوا (44)، ژاپن
2009 پیتر زومتور (65)، سوئیس
2008 ژان نوول (62)، فرانسه
2007 ریچارد راجرز (73)، بریتانیا
2006 پائولو مندس دا روشا (77)، برزیل
2005 تام ماین (61)، ایالات متحده آمریکا
2004 زاها حدید (53)، بریتانیا
2003 Jorn Utzon (84)، دانمارک
2002 گلن مورکات (66)، استرالیا
2001 ژاک هرتزوگ و پیر دو مورون (51)، سوئیس
2000 رم کولهاس (56)، هلند
1999 نورمن فاستر (63)، بریتانیا
1998 رنزو پیانو (60)، ایتالیا
1997 Sverre Fehn (72)، نروژ
1996 رافائل مونئو (58)، اسپانیا
1995 تادائو آندو (53)، ژاپن
1994 کریستین دو پورزامپارک (50)، فرانسه
1993 فومیهیکو ماکی (65)، ژاپن
1992 آلوارو سیزا (57)، پرتغال
1991 رابرت ونتوری (65)، ایالات متحده آمریکا
1990 آلدو روسی، (59)، ایتالیا
1989 فرانک گری (60)، ایالات متحده آمریکا
=1988 اسکار نیمایر (81)، برزیل
=1988 گوردون بونشافت (79)، ایالات متحده آمریکا
1987 کنزو تانگه (73)، ژاپن
1986 گوتفرید بوهم (66)، آلمان
1985 هانس هولین (51)، اتریش
1984 ریچارد مایر (49)، ایالات متحده آمریکا
1983 IM Pei (66)، چین
1982 کوین روش (60)، ایالات متحده آمریکا
1981 جیمز استرلینگ (55)، بریتانیا
1980 لوئیس باراگان (78)، مکزیک
1979 فیلیپ جانسون (73)، ایالات متحده آمریکا
چیپرفیلد که در سطح جهانی به دلیل سبک مدرنیستی خود شناخته شده است، جایزه پریتزکر را دریافت کرد، زیرا از نظر داوران، “اطمینان بدون غرور” بود. قضات همچنین این مرد 69 ساله را به دلیل اجتناب از “مد روز” و برای کارهایی که “تحقیر نشده اما متحول کننده” است تحسین کردند.
برندگان جایزه پریتزکر
داوران گفتند: “ما ساختمان دیوید چیپرفیلد را در شهرهای مختلف نمی بینیم، بلکه ساختمان های دیوید چیپرفیلد متفاوتی را می بینیم که به طور خاص برای هر شرایطی طراحی شده اند.”
ترنر معاصر (سایمون منگز) – هپورث ویکفیلد (ایوان بان) – آکادمی سلطنتی هنر (سایمون منگز) – موزه رودخانه و قایقرانی (ریچارد برایانت / آرکید) – هاکستون پرس (سایمون منگز)