عکس‌ها به شیوه‌ای متروک و فراصنعتی جذاب و فوق‌العاده زیبا هستند – طعنه‌آمیز، زیرا به‌رغم فتوشیزاسیون همیشگی معماری صنعتی، آشکارا از نظر بسیاری، موضوع غیرقابل تصور است. جزئیات مهندسی باورنکردنی تقریباً به صورت نموداری صاف شده است و بیننده را به این فکر می‌اندازد که هر کدام برای چه طراحی و زمانی استفاده شده است.
کنسول کنترل در ایستگاه برق فاولی
منبع
با گذشت بیش از 50 سال از ساخت آن، مجموعه‌ای از عکس‌ها – که همگی روی فیلم گرفته شده‌اند و ترکیبی از نماهای کلوزآپ و پرسپکتیو – یک «آرشیو» ارزشمند را تشکیل می‌دهند (و من از این دنیا بی‌پرده استفاده می‌کنم، زیرا آنها عمداً به‌صورت زمانی نمایش داده نمی‌شوند و نه به صورت متوالی) یکی از مهمترین نمونه های معماری نیروگاه در انگلستان است. نتیجه به بحث در مورد تعادل بین تأثیر چنین ساختار جسورانه ای در منظره حساس و زیبا مانند جنگل جدید و درخواست برای حفظ بیشتر ساختمان ها کمک می کند.
ایستگاه برق فاولی که توسط معمار صنعتی متخصص Farmer and Dark طراحی شد، در سال 1971 تکمیل شد. این سایت بر خط ساحلی صاف و خط افق اطراف ورودی ساوت همپتون واتر تسلط داشت، دودکش آن نقطه عطفی برجسته برای مایل ها در اطراف بود و برای ناوبری مفید بود. به تیت مدرن فکر کنید، اما بسیار بزرگتر. علیرغم مبارزات انتخاباتی انجمن قرن بیستم، این سازه بر خلاف Battersea در فهرست قرار نگرفت و سرنوشت آن مهر و موم شد. این سایت به‌عنوان فاولی واترساید بازسازی می‌شود، طرحی با کاربری مختلط که ۱۵۰۰ خانه جدید را ارائه می‌کند، که توسط لئون کریر، «پدر شهرسازی جدید» و مغز متفکر روستای نمونه پادشاه چارلز، پاوندبری، طراحی شده است.
تصاویر بیشتر با فرمت بزرگ تقریباً غم انگیز هستند وقتی داستان پشت آنها را درک کنید. سال ها و سال ها طراحی مهندسی پیچیده، به هدر رفت.
رازینگ پاور از کار انداختن و تخریب نیروگاه فاولی در همپشایر را مستند کرد که به عقیده بسیاری نمونه ای نمادین از معماری صنعتی قرن بیستم و ضایعه غم انگیزی برای مردم محلی و دوستداران معماری بروتالیستی است. عکاس محلی گرگ ماس (که قبلاً به خاطر نمایشگاهی در مورد معماری پس از جنگ ساوتهمپتون، که توسط نویسنده اوون هاترلی در سال 2016 سرپرستی شده بود، شناخته می شد) پروژه بلندمدت خود را برای مستندسازی نیروگاه در سال 2013، مدت کوتاهی پس از توقف تولید برق توسط تاسیسات نفتی آغاز کرد. این نمایشگاه نشان داد که او چگونه ساختار بروتالیست را از طریق روند تخریبی آن دنبال کرده است که در اواخر سال 2021 با دینامیت معروف پشته دودکش 198 متری آن به اوج رسید.
با افتتاح ایستگاه برق Battersea در فهرست درجه II* در ماه گذشته، پس از یک تحول ده ساله، این سوال که چگونه می‌توانیم بسیاری از نیروگاه‌های منسوخ دیگر خود را بازسازی کنیم، موضوعی است. و بنابراین این نمایشگاه کوچک در گالری عکاس و روزنامه نگار گرت گاردنر در دپتفورد – تنها گالری در بریتانیا که فقط عکاسی معماری را به نمایش می گذارد – بسیار مرتبط به نظر می رسید.
Greg Moss: Razing Power بین ۱۹ نوامبر تا ۴ دسامبر ۲۰۲۲ اجرا شد
با تمرکز عمدتاً بر روی فضای داخلی نیروگاه – علاقه آشکار ماس با وجود برجسته بودن دودکش – یک عکس اتاق کنترل گرد منحصربفرد آن را با کیفیت تقریباً علمی تخیلی ثبت کرده است – گویی به عنوان مجموعه ای تاریخی برای ناسا استفاده می شود. رنگ‌ها در پالت خاکی و بی‌صدا که تون یکپارچهسازی با سیستمعامل را تنظیم می‌کنند. در واقع برای هدفی مشابه نیز استفاده شد: برخی صحنه‌ها برای فیلم 2015 ماموریت: غیرممکن – ملت سرکش در محل آنجا فیلمبرداری شدند.
تحریریه اخبار معماری آریانا