او همچنین مطمئن شد که دهها پروژهای را که در طول زندگی حرفهای خود در آنها شرکت داشته است، یادداشت میکند، که میراث گسترده او را نشان میدهد. پس از مرگ نابهنگام راجر، دوستان و همکاران سابق او از مهربانی، رهبری قاطع و هوش آرام او استقبال کردند.
راجر که در سال 1959 در کمبریج به دنیا آمد، استعدادهای هنری خود را در سنین پایین نشان داد و همچنین به ساختمان های شهر خود علاقه داشت. پدرش نقشه بردار کمیت بود که آخر هفته ها پسرانش را به بازدید از کارگاه های ساختمانی می برد. آلبومهای عکس راجر در دوران جوانی نشان میدهد که او همیشه کنجکاو بود که چگونه ساختمانها ساخته میشوند – از جمله مرکز محبوب همیشه او، مرکز پمپیدو.
در دیگر محیطهای آکادمیک، کار راجر در کنار آثار برخی از بزرگان قرار دارد. پیشرفت او در خیابان کینگ در کمبریج با ساختمانی از دنیس لاسدون سازگار است. و مجموعه کارهای او در دانشگاه ساسکس برای تداعی معماری قبلی توسط باسیل اسپنس طراحی شده است.
راجر بر این باور بود که پروژه موفقیت آمیز خود، در سن 27 سالگی، گسترش استخر شنا به یک خانه خصوصی در نزدیکی هنلی-آن-تیمز است: ساختمانی که جایزه ملی انجمن بتن را با تیت سنت آیوز به اشتراک گذاشت. در میان طرحهای بعدی او که برنده جایزه شد، طرحی با سقف سدوم برای مدرسه شیرخواران ریورهد بود که به لطف فرم گستردهاش، در چشمانداز اطراف قرار گرفت.
راجر قصد داشت از دوران بازنشستگی خود برای گذراندن زمان بیشتری با لین، کاوش در کنت و مناطق دورتر، و همچنین باغبانی، دوچرخه سواری و توسعه هنر خود استفاده کند. او در فوریه 2021 به سرطان لوزالمعده مبتلا شد، اما با آرامش، شوخ طبعی و رواقی با این بیماری ظالمانه مواجه شد.
پس از انتصاب خود به عنوان رئیس در سال 2001، راجر به گسترش ADP با استودیوهای جدید در بریتانیا و همچنین در هند و قبرس کمک کرد. او به کسب و کار کمک کرد تا به مدل مالکیت کارمند فعلی خود منتقل شود و یک سیستم کامل از بررسی طراحی را برانگیخت. او همچنین از طریق معماری خود از پایداری دفاع کرد که بیشتر آن برای مدارس و دانشگاه ها انجام شد.
او اغلب نقاشیهای خود را هم در Sevenoaks و هم در مکانهای مختلف لندن از Shard تا Somerset House به نمایش میگذارد. او از آثار هنری خود برای تصویرسازی چهار کتاب خود استفاده کرد که بر ساختمانهای بریتانیا، لندن، نیویورک و کنت متمرکز بود.
راجر به خاطر طرح های مفهومی متمایزش شناخته شده بود. او از طراحی به کمک کامپیوتر در حالی که در اوایل زندگی حرفهایاش رو به رشد بود، اجتناب کرد و در طول زندگی کاری خود به حمایت از رویکرد آزادانه برای طراحی ادامه داد. او کارمندان ADP را تشویق کرد تا استعدادهای خلاقانه خود را کشف کنند و یک چالش هنری سالانه در سطح شرکت را سازماندهی کرد تا به نفع شریک خیریه شرکت، Marudyan باشد.