اینگونه است که به پروژه فینیکس نزدیک می شویم، یک محله جدید پایدار در شرق ساسکس که بزرگترین محله چوبی در کشور خواهد بود، و نتیجه تیمی از معماران خارق العاده، از جمله آدام ریچاردز، اش ساکولا، با دقت سرپرستی شده است. مای، فرهنگ های مادی و مول.
حتی اگر تمام تعهدات ملی برای کاهش کربن مورد توجه قرار گیرد – و نخواهد شد – ما در مسیر گرمایش بیش از 2.5 درجه سانتیگراد هستیم. چه کسی می داند که این به کجا می تواند منجر شود؟ اما اگر می خواهید خود را به درستی بترسانید، به چشمان یک دانشمند آب و هوا نگاه کنید. سپس دور شوید.
جاناتان اسمیلز بنیانگذار و مدیر عامل توسعه پایدار کسب و کار Human Nature و مدیر عامل سابق صلح سبز است.
منبع و این وارونه چیست؟ این اشکال جدید تخیلی از رفاه، ثروت جامعه، انزوای کمتر، تعامل اجتماعی در فضاهای مشترک، اشتراک بیشتر منابع، هوای پاک و آب، انرژی تجدیدپذیر که در خانه ها و محل کار ما جریان دارد، خدمات جابجایی به جای اتومبیل، خیابان های سبز امن و زیبا است. ، خانه های مقرون به صرفه، سرسبزی در همه جا با حیات وحش همراه، خانواده های سالم تر، و غذاهای محلی عالی که در مزارع احیا کننده رشد می کنند و از طریق توزیع کنندگان و فروشگاه های محلی فروخته می شوند.
یک میلیون مانع وجود دارد. بیایید آنها را پایین بیاوریم بی تفاوتی وجود دارد. بیایید بر آن غلبه کنیم نیروهای قدرتمندی علیه ما عمل می کنند. بیایید آنها را شکست دهیم و وقتی این کار را در سطح محلی انجام می دهیم، طنین انداز می شود، الهام می گیرد و نشان می دهد که تغییر – شاید حتی دگرگونی – امکان پذیر است.
همه ما دوست داریم دولت را مقصر بدانیم. اما در انتظار رهبران سیاسی ما برای اقدام، می ترسم منتظر گودو باشیم. ما باید از فرآیندهای طرح محلی و زیرساخت‌های بزرگ مقیاس، برنامه‌های بازسازی و توسعه برای تسریع دوباره فکر کردن بزرگ استفاده کنیم.
یک دنیای پایدار با یک گذار عادلانه فقط ضروری نیست، اگر آن را به درستی درک کنیم، دنیایی به مراتب بهتر است. ما به داستان‌های الهام‌بخش و قابل ربط نیاز داریم که نشان دهند آنچه را می‌توان وارونه نامید. و کجا بهتر از خانه‌های خودمان، در خیابان‌ها، محله‌ها و اجتماعات خودمان به دنبال و ایجاد آنها باشیم.
برای من، این فرآیندهای چند ظرفیتی سازماندهی شده – آنچه استیو جابز آن را “همکاری عمیق” می نامد – در بین تیم ها و بین تیم ها و جوامع میزبان تنها چیزی است که می تواند تحولات مورد نیاز ما را ارائه دهد. بیایید محل زندگی خود را تغییر دهیم تا بتوانیم نحوه زندگی خود را راحت تر تغییر دهیم. دنیای ما به آن وابسته است.
انتشار جهانی گازهای گلخانه ای در سال گذشته بالاترین میزان در تاریخ بوده است. پس از یک COP27 تا حد زیادی ناامیدکننده، تعداد کمی از دانشمندان جدی اکنون فکر می‌کنند که چشم‌اندازی برای ماندن در محدوده خطرناک 1.5 درجه سانتیگراد محدودیت گرمایشی که تنها در سال گذشته در گلاسکو به عنوان هدف تعیین شده بود، وجود دارد.
ما به عنوان معماران، مهندسان، طراحان، توسعه دهندگان از هر نوع، چگونه در این امر سهیم هستیم؟ ما باید از طریق اشکال جدید همکاری کار کنیم: در تخصص ها، رشته ها و تیم ها برای یافتن نقاط شیرین در راه حل های یکپارچه مبتنی بر مکان برای زیرساخت ها، محله های قابل پیاده روی، ساختمان ها، خیابان ها و فضاهای سبز. و نه فقط برای بافت ساخته شده، بلکه برای بافت اجتماعی و فرهنگی نیز.
آیا همکاری و همکاری می تواند کلیدی برای ارائه راه حل های معنادار باشد؟
ما نیاز به اتصال و گالوانیزه کردن بسیار بهتر از همیشه داریم. این برای دستیابی به چیزی است که پاتریک والنس، دانشمند ارشد دولت، «تغییر جامعه… برای جلوگیری از فاجعه» می‌نامد. جوامع، گروه‌های مدنی، دولت‌های محلی، کسب‌وکارها و دولت‌های منطقه‌ای و ملی نیاز به ترکیب و همکاری دارند. و مکان انجام این کار … خود مکان است.
ما باید از طریق اشکال جدید همکاری کار کنیم: در تخصص ها، رشته ها و تیم ها
همانطور که در مورد آمدن و رفتن یک پلیس دیگر فکر می کنیم، از خود بپرسیم: چه می شد اگر ما طوری روی این سیاره زندگی می کردیم که انگار قصد ماندن داشتیم؟ بعدش چی شد؟