این موزه گفت که “پیشبرد بزرگی” برای افتتاح خانه جدیدش در بازار اسمیتفیلد که در حال حاضر با تأخیر زیادی انجام شده است، وجود خواهد داشت، که در حال حاضر بر اساس طرح های یک تیم معماری برنده مسابقه 2016 متشکل از استانتون ویلیامز، آصف خان در حال ساخت است. و معمار حفاظت، جولیان هاراپ.
مدیر شارون آمنت که پنجشنبه گذشته (27 آوریل) در یک بازدید مطبوعاتی در محل صحبت می کرد، گفت که موزه میزبان یک موزه خواهد بود. جشنواره برای لندنی ها در سال 2025 قبل از افتتاح بخش اصلی موزه در سال بعد.
اگرچه آمنت نتوانست تاریخ دقیقی را برای افتتاحیه اعلام کند – که در ابتدا برای سال 2021 برنامه ریزی شده بود، سپس تا سال 2024 به تعویق افتاد، اما امیدوار است که در اواسط سال 2026 باشد. با این حال انتظار نمی رود تا دو سال بعد، روبان در مرحله نهایی طرح های عظیم موزه بریده شود.
آمنت تأیید کرد که آخرین تاخیر به دلیل «مذاکرات بین شهر لندن و معامله گران بازار است [had taken] طولانی تر از حد انتظار’.
موزه لندن اصرار دارد که بودجه پروژه 337 میلیون پوند باقی بماند – بودجه اولیه 250 میلیون پوندی سال 2017 پس از اینکه موزه ساختمان‌های مجاور را ایمن کرد و چیدمان آن را تغییر داد، افزایش یافت. حدود 197 میلیون پوند از این مجموع به صورت مرحله‌ای از شهر لندن، 70 میلیون پوند از اداره لندن بزرگ، و 70 میلیون پوند باقیمانده توسط خود موزه جمع‌آوری می‌شود که قبلاً توانسته است 37 پوند جمع‌آوری کند. میلیون.
در حال حاضر کار برای ایجاد ساختاری سالم و بازسازی نماهای 150 ساله آن کامل شده است، آجرکاری 10000 متر مربعی زیر زمین ساختمان در حال حاضر با بخار تمیز می شود و طاق های جک به شکوه سابق خود بازگردانده می شوند و فقط با استفاده از 19 بازسازی شده بازسازی شده اند. -آجرهای قرن
پس از این، بخش عمده ای از کار ساخت و ساز در بازار عمومی در سال جاری آغاز خواهد شد، که بخشی از تحول “مرحله ای” جدید ساختمان تاریخی بازار را تشکیل می دهد، که در نهایت با افتتاح بازار مرغ مجاور به پایان می رسد، زمانی که بازسازی آن کامل شود. 2027 یا 2028.
تیم طراحی جاه طلبی دارد که موزه جدید کربن خالص صفر باشد. علاوه بر برنامه‌ریزی «فن‌آوری‌های پیشرفته» برای به حداقل رساندن کربن عملیاتی، رویکردی را برای بازسازی اولیه اتخاذ کرده است و 70 درصد از بافت اصلی ساختمان را حفظ کرده و تا حد امکان طرح‌های اصلی هوراس جونز را حفظ کرده است.
خان خود این ساختمان را “بزرگترین اثر هنری در مجموعه موزه” توصیف کرد.
آمنت با توصیف اینکه چگونه طراحی موزه فضاهای آموزشی را در خط مقدم قرار می دهد، به شوخی گفت که “نشان موفقیت” آن این است که “اگر دانش آموزان 14 ساله مدرسه از مدرسه خارج شوند.”
همچنین آصف خان که در این سایت صحبت می کرد، گفت که این ساختمان «متخلخل و مقاوم» خود را «بزرگترین مصنوع موجود در مجموعه موزه» توصیف کرد.
معمار گفت که کار بر روی طرح ها این سوال را مطرح کرده است که “چه چیزی؟ [existing] معماری می تواند برای یک موزه قرن 21 ارائه دهد، و گفت که این ساختمان ثابت کرده است که «واقعاً با نیازهای در حال تغییر لندن سازگار است».
او توضیح داد که چگونه معماران ارتفاعات داخلی را که در حال حاضر پرده‌ای غنی از ویژگی‌های تاریخی، از جمله دیوارهای شومینه‌شده را نشان می‌دهند، «یکپارچه» می‌کنند تا این تصور را بیان کنند که «هیچ تاریخی مهم‌تر از تاریخ دیگری نیست».
این موزه با موضوع گذشته، حال و آینده طراحی شده است، با طبقه همکف «زمان ما» که داده‌های بی‌درنگ مانند تولدهای ثبت‌شده، مرگ‌ومیرها و تغییرات در بازار سهام را به بازدیدکنندگان ارائه می‌دهد.
«زمان گذشته» در طاق‌های وسیع تازه حفاری‌شده جشن گرفته می‌شود، در حالی که سطوح بالایی به قلمرو «آینده و زمان خیالی»، «رویاهای معماری لندن که هرگز ساخته نشده‌اند» و همچنین تحقیقات ویژه مشروط اختصاص داده خواهد شد. آزمایشگاه‌هایی که عموم مردم می‌توانند آثار در حال تمیز کردن و بازسازی را ببینند.
در حال حاضر، 7 میلیون شیء باستانی موزه – از جمله 20000 قطعه بقایای اسکلت انسان – عمدتاً در انبار هستند و حدود نیم میلیون شی هنوز در انتظار تخلیه از گالری ها و ذخیره سازی آنها هستند. باربیکن خانه، طراحی شده توسط پاول و مویا.
منبع: آنا هایفیلد
جولیان هاراپ در فضای اصلی نمایشگاه زیر زمین